การศึกษาและการแปลสำนวนนิยมในภาษาไทย : หน้า 167/374

สำนวนนิยม ๑๕๑ เท่านั้น สํานวนเช่นนี้สนามหลวงนิยมแปลเต็มความเพื่อทดสอบภูมิดู เช่น : ก็พระเถระนั้นกำลังฆ่าอยู่ เธอเห็นหรือ ฯ พระเถระนั้น กำลังฆ่าอยู่ พวกข้าพระองค์ไม่เห็น พระเจ้าข้า ฯ : ก ปน โส ตุมเหหิ มาเรนโต ทิฏโฐติ ฯ น ทิฏโฐ ภนฺเตติ ๆ (๑/๑๘) จะตอบว่า “โน ภนฺเต” ก็ได้ แต่จะตอบเพียงว่า “น” หรือ “น ภนฺเต” ไม่นิยม ดังนี้ ประโยค กิมงฺนํ ปน กิมงค์ ปน นิยมแปลกันว่า “จะป่วยกล่าวไปไยถึง” มีวิธีเรียง (๑) ประโยค กิมงค์ ปน จะต้องมีเนื้อความเชื่อมต่อกับประโยค ข้างต้น โดยใช้กิริยาตัวเดียวกัน แต่ต่างหมวดวิภัตติกัน คือ ถ้าประโยค ต้นกิริยาเป็นวิภัตติหมวดวัตตมานา กิริยาในประโยคหลัง คือ ประโยค กิมงค์ ปน จะต้องเป็นหมวดภวิสสันติ ถ้าประโยคต้นเป็น ภวิสสนฺติ ประโยค กิมงค์ ปน จะต้องเป็นวัตตมานา สลับกันเช่นนี้ (๒) กิมงค์ ปน จะต้องเรียงไว้ต้นประโยคเสมอ นอกนั้นให้ เรียงไว้หลัง กิมงค์ ปน ทั้งหมด (๓) กิริยาในสองประโยคนี้ ให้วางไว้เพียงในประโยคเดียว จะ วางไว้ในประโยคต้นหรือในประโยคหลังก็ได้ แม้จะละไว้ก็ตาม เวลา แปลต้องใส่เข้ามา ตามหลักข้อ (๑)