วิทัถิมธุรแปล ภาค 3 ตอน 1 - หน้าที่ 27 : หน้า 28/405

ประโยค - วิทัถิมธุรแปล ภาค 3 ตอน 1 - หน้าที่ 27 (ในร่างกาย) มีสัญฐานังคังปลายลิบูดูน ที่ด้านบนของส่วนกลาง สัมนภริวา (ชิวาหร้อมทั้งสัมนภาระคือเครื่องประกอบ) [ภาพ] ก็แก่ ชื่ออุปาทินรูปในกายยังมีอยู่ตราบใด ตราบนนั้นกาย (ประสาร) ก็เป็นอันได้ความอุปาคาระ ความอุปถัมภ์ ความอนุบาล และเครื่องแวดล้อมมีประการดังกล่าวแล้วเหมือนกัน ดังนั้นมัน (อาม อยู่) ในเนื้อผู้ฝาจะนั่น ยังความเป็นวัตถุและเป็นวัตถุตามควรแก่ วิธีดังคามญาณเป็นต้นให้เสร็จแล้ว ตั้งอยู่ในทุกตำแหน่ง (แห่งร่างกาย) อันนี้ปลาทุงมกัญญเป็นตอนนั้น บัดพิตึพิงทราบว่านักโหน่ง เอียงไปสู่โค่ง (ที่ไป) ของมันมีรูปเป็นต้นนั่นเอง ดังจูจิ จรเข นัก สังข์บ้าน และสังข์ป่า ก็อาจแตะไปหาโค่งของตน คำว่าคือออม ปลวก น้ำ อากาศ หมู่บ้าน และป่าใช้ดีนะนั่น [โครงร่าง 4] ส่วนในโครงร่างทั้งหลาย มีรูปเป็นต้น ต่อแต่ปภาพรู้นั้นไป (มีวิจิฉัย ดังนี้) รูป มีฉับกระบัติเป็นลักษณะ มีความเป็นรัฐสังแห่งจิตวิญญาณ ญาณเป็นรส (คือกิน) มีความเป็นโครงแห่งจิตวิญญาณนั้นแหละเป็น ปัจจุบันฐาน (คือผล) มิมาหารูปรูป 4 เป็นปฐฐาน (คือเหตุใกล้) · คำว่า วิสัณและโภค เราก็แปลว่ารวมดั่งว่านั่น เพราะไม่กล่าววิติฉัยว่านโลก กันอย่างไร มาหฤกุมท่านบัดกัละให้ได้ให้มีความแปลกกันได้ คือท่านวัสีวาโร ได้แก่ อนัญคุณภา ความไม่มีในนี้ หมายความว่า จักขวัญญาย่อมมีในรูป เท่านั้น จะไปไหนที่อื่นหาได้ไม่ เพราะฉะนั้นจึงเป็นวัสัย คือเป็นบอแบบแห่งจักษู- วิญญาณ ส่วนโครตา ได้แก่กุพพูหลาวิจิต ความท่องเที่ยวไปมากในร่างนี้นะ หมาย ความว่า จักขวัญญาณก็เวียนเกิดอยู่ในรูปแล้ว ๆ เล่า ๆ อยู่นั่นเอง