ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วัจภิธรรมกรณเปล คณ ตอนที่ 1 หน้า 340
ในบท (นี้) นั้น หากมีคำถามว่า "ข้ออ้างว่า "นามรูปเป็นปัจจัยแห่งสัพทยะ" นั้น จึงพึงทราบได้อย่างไร? คำแก้พิสูจน์ว่า "ทราบได้โดย dependencies ในเนื้อในเนื้อในเนื้อใน" จริงอยู่ เพราะมีนามและรูปนี้ ๆ อายตนะนั้น ๆ จึงมี มันหมายโดยประการอื่น ก็เลยความที่ียอายตนะมีเพราะนามรูปนั้นนั่น จักมีแจ้งในปัจจุบันที่เดียว (ต่อไปนี้) เพราะฉะนั้น
ในปฐมนิเทศกาล หรือในปฏิทินกาลดี
นามใดและรูปใด เป็นปัจจัยแห่งอายตนะ
ใด (๑) และเป็นปัจจัยโดยประการ
ใด (๒) ปราชญ์ผู้นำนำพาโดยประการ
นั้น (๓) เทอญ
(ต่อไป) นี้เป็นคำขยายความในคาถา (ปัจจุบัน) นั้น
[namaเป็นปัจจัยในอรูปภาพ]
ความว่า ในอรูปภาพ นามอย่างเดียวเป็นปัจจัย
๗ อย่าง (และ) ๖ อย่าง ในปัจจุบันกาล
และปัจจุบันนั้น (ว่า) โดยอย่างต่ำ
เป็นอย่างไร? (ว่า) ในปัจจุบันกาลก่อน โดยอย่างต่ำ นามย่อมเป็น
ปัจจัยแห่งคุณธาตุ๗ อย่าง โดยเป็นสหชาติ--อัญญมัญญะ---นิสสยะ
เนுநี มาหากัสแน่ให้เปลว่า "พึงทราบ' (เนูน) แต่เห็นว่าในภาษไทย มีคำที่พอเป็นคำแปลศัพท์ เนูน๋ ตรง ๆ ได้ คือ "นาม' ซึ่งมีความหมายว่า "ใส่ใจ' ก็ได้ จึงแปลไว้เช่นนั้น