ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิภัชิมธรรมแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้า 87
[ อุตุสังขังโลกภูม ๑๓ ]
ในอุตุสังขังหลาย ก่อนอื่น สังขารทีสับปทด้วยอุตุส
วิญญาณเดวที่ ๑ ในโลกุณ ( คือวิญญาณที่เป็นโสมาสรขคร
ทุจิตคัมปฏ องสมบูร มี ๑๓ คือเป็นเนื้อมามโดยรูปองตน ๑๓
เป็นอาวปะ ๔ ในอุตุสังขัง ๑๓ นั้น สังขาร ๑๓ คือ ผัสสะ
เดตนา วิภา วิจาร ปีติ วิริยะ อิสาระ อโณคัปปะ
โลกะ โมทะ มิจฉาทิฏฐิ เหล่านี้เป็นเนื้อมามโดยรูปองตน สังขาร
๔ คือ ฉันทะ อธิโมกข์ อุทธัจจะ มนสิการ นี่เป็นอาวปะ
[ อรรถาธิบายอุตุสังขังโลกมูลข้อ ]
อรรถาธิบายในอุตุสังขังเหล่านี้ บัณฑิตพึงทรงดังต่อไปนี้
[ อภิฤกษะโบตัตปะ ]
บุคคลใดอายา เหตุนี้บุคคลนึงจึงชื่ออิหิโล ( แปลว่าผู้อายอาย )
ความเป็นแห่งอายอาย ชื่อว่าคิริ ( แปลว่าความไม่อาย ) ความ
ไม่กลัวชื่อว่า อโนตัปปะ ใน ๒ อย่างนั้น อภิฤกษะ มีความไม่
รังเกียจแต่ทฏุจิตมีลักษณะเป็นต้นเป็นลักษณะ หรือว่ามีความไม่ขวยใจ
แต่ทุกวิรัตทั้งหลายเป็นลักษณะ ( ก็ได้ ) อโนตัปปะ มีความไม่รั้นแต่
ทุจริตทั้งหลายเน้นเป็นลักษณะ หรือว่า มีความไม่สะอั่งแต่ทุจริต
ทั้งหลายนี้เป็นลักษณะ ( ก็ได้ ) นี่เป็นความสงบในอิหิโละและ
อโนตัปปะนั้น ส่วนความผิดดาร พึงทราบโดยทำองค์ความที่ตรง