วิถีมธรรมในภาค ๓ ตอนที่ ๑ : หน้า 316/405

ประโยค - วิถีมธรรมในภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้า ๓๑๕ อันนี้ พึ่งประกอบ (คำ) เข้าดามที่ควรประกอบได้โดยคำตรงกันข้ามแห่งบทนั้น ๆ เลิก [คำสั่งขอโดยปรมต์] ฉันว่าวิญญาณที่ได้จับดังกล่าวมานั้น นั้นก็เป็นแต่ธรรมธรรมเข้าสิงพออื่น ความเคลื่อนมาแต่พ้นนั้น ของมันก็ไม่มี (แต่ว่า) เว้นเหตุแต่พ้นนั้นเสีย มันก็ไม่มี [ขยายความ] กิวิญญาณที่ได้จับดังกล่าวมานั้น นั้นก็เป็นแต่เพียงฐานธรรมอรูปธรรม เมื่อเกิดขึ้นก็ (มีโวหาร) เรียกว่า เข้าถึงอผีน มีใช่ สัตว์ มีใช่ละ อีกทั้งความเคลื่อนไออดีตพามาในพี่ย่อมมันก็ไม่มี แต่ว่าเว้นเหตุแต่ดกพันเสีย ความปรากฏขึ้นในพี่ย่อมมันก็ไม่มี บ้างเจ้าทั้งหลายจังประกาศความเป็นไปแห่งวิญญาณดังกล่าวนี้นั้น โดยทางสืบปฏิสันฐาปฏิฐานรูปแห่งมนุษย์ซึ่งเห็นได้ชัด ก็ในอิทธิพล เมื่อบุคคลผู้จะแตกผลงเพราะความสิ้นไปเอง หรือ - คือประกอบคำกลับกันไปมา เช่นเริ่มว่า ทุดีปฏิสัมภิทาอย่าง มืนลำดับแห่ง ทุดีปฏิสัมภิทาอย่าง มืนลำดับแห่งทุดีจิตกลาง อย่างมืน ... แต่ที่ประกอบกลับไม่ได้มีคือ เป็นไปไม่ได้ เหตุฉะนั้นท่านจึงว่า ประกอบตามที่ครอบประกอบได้ อันนี้ ท่านว่าที่กล่าวมานี้เป็นแต่ส่วนที่ดูดับปฏิสนธิแตกต่างกันทั้งนั้น ส่วนที่ไม่แตกต่างคือดูดับกันอะไร ๆ เสมอกัน ก็ประกอบเองได้ง่ายๆ กล่าวว่า กามาวจรปฏิสนธิมี ๕ มีในตำแหน่งกามาวจรภูมิอันนี้ ๕ ๆ ๆ ๆ ปฏิสนธิไม่มีั้ง วิภวิจารมีในตำแหน่งอหู้อจิตไม่มีทั้งวิภวิจาร