วิถีธรรมรอบภาค ๑ ตอนที่ 372 : หน้า 373/405

ประโยค- วิถีธรรมรอบภาค ๑ ตอนที่ 372 ก็คลังเป็น ๑ โดยเป็นภาพเป็นต้น พร้อมทั้งที่อยู่ภายใน อึ่งเล่า ไม่แต่จะต้องการแยกเป็นภาพ ๑ มีภาพเป็นต้นเสียดาย ภาพเป็น ๒ โดยเป็นกรรมฐานและอุปปัชฌิภาค ไม่แต่จะต้องการแยกเป็นกรรมฐานและอุปปัชฌิภาพเล่า ภาพ ก็คลังเป็น ๑ เท่านั้น โดยเป็นภาพ (เอกพนน์) ตามมาว่า อุปาทานปัจจยา ภู่า แล วิตินัชชโดยแยกออกและรวมเข้า ซึ่งภาพอุปจารเป็นปัจจัย ในบทนี้ พึงทราบดังกล่าวมานี้ ประการ ๑ [วิตินัชชโดยส่งไรเป็นปัจจัยของสิ่งไร] ข้อว่า “ย ยสูส ปุจฉอ จ” ความว่า อึ่ง ในบทอุปาทาน- ปัจจยา ภูียว นี้ อุปาทานไร เป็นปัจจัยของสิ่งไร้ บัญฑิตพิมพ์รบ วิตินัชชโดยการที่ส่งไรเป็นปัจจัยของสิ่งไรนั่นด้วย ถามว่า ก็ในบทนี้ สิ่งไรเป็นปัจจัยของสิ่งไรเล่า ? ตอบว่า ทุกสิ่งเป็นปัจจัยของทุกสิ่งแหล่ จริงอยู่ บุคคลเปรียบเหมือนคนบ้า เขาหาวิจารว่า สิ่งนี้ควร สิ่งนี้ไม่ควรไม่ ปรากฏภาพทุกภาพด้วยอำนาจอุปาทานของอีแล้ว ก็ทำกรรมอย่างที่เดียว เพราะฉะนั้น อาจารย์สังเหล่ากล่าวว่าใด ว่า “รูปภาพอุปภาพอ่อนมิได้เพราะสลัพพสุปภาพนาน” ดังนี้ คำนี้ จึง ดังนี้ จึง · ตโต มิใช้ร่วมกัน ย ยสูส แต่เทนความทั้งประโยคนัน