วิถีธรรรมและอริยผลในพระศาสนา : หน้า 154/405

ประโยค - วิถีธรรรมเป็นเปลาะ ๓ ตอนที่ ๑ หน้า ๑๕๓ เพื่อจะทรงชีวิตนี้ธรรมอันนั้น จึงทรงแสดงอธิษฐานรีย์ และปฏิสนธิรีย์ เป็นลำดับไป ต่อกันทรงแสดงฤทธินรีย์ เพื่อให้ทราบว่า "แม้ธรรม ทั้งสองอย่างนั้น ก็มีความเป็นไปน้องด้วยชีวิตนรีย์" ถัดไปทรงแสดง อินทรีย์ (๕) มีสุขนรีย์เป็นต้น เพื่อให้ทราบว่า "ความเป็นไปแห่ง ชีวิตนรีย์นั้นยังมีอยู่ตราบใด ความไม่กลับ (คือไม่ดับ) แห่งความสวย อารมณ์เหล่านั้นก็ยังมีอยู่ตราบนั้น และความสวยอารมณ์ทุกอย่างนั้นก็ ล้วนเป็นทุกข์" ต่อกันทรงแสดงอินทรีย์ (๕) มีสติปธิรีย์เป็นอาทิ เพื่อชี้ปฏิบัติว่า "อันธรรม (มีสติธันเป็นต้น) นั้น พึงนำหลักนี้ เพื่อความดับแห่งความสวยอารมณ์นั้น" ลำดับนั้นทรงแสดงอนุญญ sudฐาน- มา อิติธรรมนี้เมื่อเป็นผลของอนุญญ sudฐานนั้นเอง และเพราะเป็นธรรมพึงบำพัดติดตัดกันไปด้วย ในที่สุดทรงแสดง อัญญาณดาวินทรย์ อันเป็นบรมอัสสาสะ (ที่โล่งใจอย่างอย่าง) เพื่อให้ ทราบว่า "ความบรรธธรรมนิยมอมได้ด้วยความนาวต่อกันไป ก็แล้ว คัณธรรมอันนี้ พระโคทับบูรณ์แล้วก็ไม่มีติที่จะต้องท้ยงเนี่ไงอะไร อีกเลย" และ นี่เป็นลำดับในอินทรีย์ทั้งหลายนี้ - มหาภูตกาก ๓ หน้า ๔๕๕ ว่า โดยปรมัตถ์ อริยผล ชื่อว่า อัสสะละ - พี่โล่งใจส่วนอธิษฐาน ชื่อ ปติจูฎา - ที่พี่อธิษฐานในพระศาสนา อัญญาณดาวินทรย์ขึ้น ได้แก่รหัสผล ซึ่งเป็นอริยมผลนี้ยอด ท่านจึงเรียกปรมัสาระ ที่โล่งใจอย่างยิ่ง