วิถีธรรมกรรมเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๑ : หน้า 324/405

ประโยค - วิถีธรรมกรรมเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๑ คำที่ ๓๒๓ ทางโลก คนผู้ใดเป็นนายประกันเพื่อส่งผลประโยชน์อะไร ๆ ให้เจ้าทรัพย์ หรือชื่อของตนตาม กุศลนี้ตาม ก็เพียงแต่การทำกรรมอันนั้น (คือประกันหรือชื่อหรือกุญแจ) แห่งคนผู้นั้นเท่านั้น เป็นปัจจัยในการส่งผลประโยชน์นั้นเป็นต้น หาใช่ความมือหรือไม่มีเหติงาม (เป็นปัจจัย) ไม่ และเมื่อหน้าแต่งส่งผลประโยชน์ให้ (แล้ว) เป็นต้นไป เขาก็ไม่เป็นลูกหนี้อีกเลย เพราะอะไร เพราะการส่ง (ผลประโยชน์) ให้เป็นต้น เขาได้ทำแล้ว ฉันใด ก็ส่งงานทั้งหลายก็เป็นปัจจัยแห่งผลของตน เพราะทำ (ผล) ขึ้นเท่านั้น และเมื่อหน้าแต่งให้ผลตามที่ควร (แล้ว) ไป มันก็ไม่เป็นปัจจัยยบมาให้ค่อไป ฉันนั้นแหละ ความเป็นไปแห่งปฏิสัญญานอเป็นปัจจัยแห่งไปทั้งสองส่วน โดยเป็นวิญญาณผสมและไม่สมเหตุเพราะปัจจัยคือสังขาร เป็นองค์แสดงแล้ว ด้วยนิพทกถาดเท่านั้น บทนี้ เพื่อกำจัดเสียซึ่งความเลื่อนหลง ในวิปาเวญาณ ๑๒ ทั้งหมดนั้น [อาทิสงเขบสังขารเป็นปัจจัยแห่งวิญญาณอะไรอย่างไร] บทนี้พิธีเข้าใจสง่าราชทั้งหลายตนว่า เป็น ปัจจัยแห่งวิญญาณเหล่าไรกและอย่างไร ใน แห่งเกิดทั้งหลายมีก็เป็นต้น ด้วยอ้างอาน (คือ หลังบ่งกล่าว) แห่งปฏิสัญญาและปฏิติ