วิจัยธรรมวินัย: อวิชชาและวิชาชา วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 1 หน้า 246
หน้าที่ 246 / 405

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้ได้มีการวิจัยเกี่ยวกับธรรมวินัยโดยมุ่งเน้นไปที่คำว่า 'อวิชชา' และ 'วิชาชา' ซึ่งมีความหมายลึกซึ้งในศาสตร์ของธรรมะ การวิเคราะห์จะแบ่งออกเป็นข้อ ๆ เพื่อชี้ให้เห็นถึงธรรมชาติที่ถูกต้องของการทำวินิจฉะและว่าอะไรคือสิ่งที่ควรกระทำและไม่ควรกระทำในบริบทการปฏิบัติธรรม. นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงธรรมชาติที่สามารถทำให้เกิดการเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับอวิชชาและวิชาชาได้, สิ่งเหล่านี้สำคัญต่อการพัฒนาความรู้ความเข้าใจในแนวทางทางธรรม.

หัวข้อประเด็น

- วิชาธรรมวินัย
- อวิชชา
- วิชาชา
- การวิจัยในศาสนา
- ความเข้าใจในธรรมธรรมชาติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิชาธรรมวินัย ๓ ๓ ๑ หน้า ๒๔๕ วิจัยฉันโดยประเภทแห่งศาสนาในบาลีปฏิกสมบัติ บันทึกพิมพ์ ทราบกล่าวมานี้ เป็นอันดับแรก [วิจัยฉันโดยธรรม] คำว่า "โดยธรรม" คือโดยความ (แปล) แห่งบททั้งหลาย มี บทว่า อวิชชา เป็นต้น อรรถนี้อย่างไรบ้าง [อรรถแห่งอวิชชาปฐมย] [วิชาชา] (๑) อฏิกธรรมมิภิญญุติเป็นต้น ข้อวินิจฉะ แปลว่าไม่ ควรได้ เพราะอธิบายว่าไม่ควรบำเพ็ญ ธรรมชาติโดยมึไม่รู้วันทิยะ นั้น เหตุนี้ ธรรมชาตินั้นจึงชื่อ วิชาชา (ใส่สิ่งไม่ควรได้) (๒) กุศลธรรม ที่กายสุทธิปะเป็นต้น ชื่อ วิทิยะ (แปลว่าควร ได้) เพราะอธิบตรังกันข้าม (คือควรไว้เพิ่มเติม) ธรรมชาติโดดงไม่สามารถ ซึ่งวันทิยะนั้น เหตุนี้ธรรมชาตินั้นจึงชื่อวิชาชา (ไม่ใส่สิ่งที่ควรได้) (๓) ธรรมชาติใด ทำอธรรค์เป็นต้น คือวินิจยะ (แปลว่าควร ได้) เพราะอธิบตรงกันข้าม (คือควรเพิ่ม) ธรรมชาติโดดงไม่สามารถ ซึ่งวันทิยะนั้น เหตุนี้ธรรมชาตินั้นจึงชื่อ อวิชาชา (ทำอธิบแห่งนี้เป็นต้นม ให้ปรากฎ) (๔) ธรรมชาติใดทำอรรถ ๔ อย่าง (ในอธิสัญญ ๔) ที่กล่าว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More