ข้อความต้นฉบับในหน้า
เปรียบเทียบ - วิถีธรรมกรมเปล่า ต ค ตอน ๑ - หน้าที่ 188
เป็นต้น ยอ่มเจ็บปวด (ใจ) เหตุใด เพราะ
เหตุนี้น ปอวิปโยคนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัส
ว่เป็นทุกข์
นี้เป็นวิญญาณในปอวิปโยคทุกข์
[อธิษฐานลาภทุกข์]
ในข้อว่า ยมปิจ ฉ น ล ภ ค ---- นี้ มีวิจฉฉว่าว่า ความ
ปรารภใน (อัฏฐิในวัตถุ) สิ่งที่ไม่มีมาหจะได้ทั้งหลาย เช่น
ปรารภว่าว่า โอ หนอ เราทั้งหลายจักเป็นผู้มีความเกิดเป็น
ธรรมดา" เป็นต้น นั่นแล ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ยมปิจ ฉ
น ล ภ ค ตบิ ทุกข์ - ปรารถนาอยู่แต่ไม่ได้ แม้อันใด แม้วาความไม่ได้
สิ่งที่ปรารถนานั้นก็เป็นทุกข์ ดังนี้ ความปรารถนานั้น มีความ
ต้องการสิ่งที่ไม่มีมาหจะได้เป็นลักษณะ มีการแสวงหาสิ่งที่ไม่มีมาหจะได้
นั่นเป็นรส มีความไม่คลั่งเหล่านั่นเป็นปัจจุบัน ส่วนที่ว่าความ
ปรารถนานั้นเป็นทุกข์ พึงทราบว่า เพราะเป็นที่สุดแห่งทุกข์ เหตุนั้น
น นักปราชญ์จึงกล่าวว่าคำประพันธ์ไว้ว่า
ติ ต ปฏิยามานติ เป๓ อิจิตฉลามพรวิ
ทุกข์อันประคองไปด้วยความพุ้นคืออันใด เกิด
แก่สัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ เพราะเมื่อเขาทั้งหลาย
ปรารถนาสิ่งนั้น ๆ อยู่แต่ไม่ได่สิ่งนั้น ๆ ความ
ปรารถนาสิ่งที่ไม่มีมาหจะได้ทั้งหลาย (นั่นแหละ)
* อภิ. วิ. ๑๓/๑๓๐