วิถีธรรมชาติภาค ๓ ตอนที่ ๑ : หน้า 362/405

ประโยค- วิถีธรรมชาติภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้า 361 ปัจจัย นั่นเอง ชื่อ ต้นหาย พัทยาตะ แต่ อาจารย์ ลำเหล่ากว่า "ความปรารถนาอารมณ์ที่ยังไม่มา ถึง เป็น ต้นเหตุ อุปมา ดั่ง การยืนเมืองของ โจร (ความหิวของ) ใน ที่ มีด ฉะนั้น ความ ยึดเออารมณ์ ที่ มาถึง เข้าไว้ เป็นอุปาทาน อุปมา ดั่ง การ คว้าเอาสิ่ง ของ ( ที่ควรเจือเข้า) ของโจร นั้น นั้น แหละ อัน ธรรม (ทั้งสอง) นั้น เป็น ปฏิญญัติ ต่อ อัปปิจฉา และ สันตฤทธิ์ (คนละ อย่าง) อัน ยัง เป็น มูลแห่ง วิปัฐนา (ทุก ข์เพราะ การแสวงหา) และ อารักข์ ทุก ข์เพราะ การรักษา" (คนละ อย่าง เหมือนกัน) ส่วน อุปาทาน ๓ ที่เหลือ โดย ส่งผล ก็ เป็น เพียงทิฏฐิ ( อย่างหนึ่ง ๆ) เท่านั้น ส่วนว่า โดยพิสดาร ความ แน่นหนา เหนียวแน่น ตันหา ฯ ใน อารมณ์ ที่ ทั้ง หลาย รูป เป็น ดัง นั้น อันมี ประเภท ดัง ๑๐ ที่ สำคัญ ก่อน (นั่น) เป็น กุมุ ปาทาน มี จักษุ วิจิต ฯ ๑๐ เป็น ที่ รูป ปาทาน ดัง บาลว่า "ใน อุปาทานเหล่านั้น ทักษิณ ปาทาน เป็น อย่างไร? ความ เห็น ฯ ฯ คือ อวิปลาส เช่น นี้ว่า "การ ให้ (เป็น ทาน) ไม่มี (ผลวิบาก) ๑. ปัจจัย ใน สูติธรรม เรียง แก่ ไว้ เป็น ปฐม คณะ ๆ อุปนิสัย ใจ ชนะ เข้าใจว่า คลาดเคลื่อน ที่ ถูก เป็น ศัพท์ สงเสริญ ตี คัน จึง จะ ได้ ความ คลังแปล ไว้ นั้น ๒. มิด ของ อาจารย์ นี้ ก็ ว่า ฟัง ! เพราะ ตาม ที่ แก้ ว่า กาม ปาทาน ก็ อื่น หาย อย่าง แน่น หนึบ โดย อ้าง ว่า ก็ ว่า ไว้ ว่า กาม ต้น หาย แล้ว เรื่อย ๆ กาม ปาทาน ดัง นี้ ก็ สรุป ได้ว่า ต้น หา เป็น อุปาทาน เป็น อันเดียวกัน ดั่ง นั้น ปัญญา หวา เมื่อ เป็น อันเดียวกัน แล้ว จะ ว่า ฐานหา เป็น ปัจจัย แห่ง อุปาทาน อย่าง ไร กัน ? ก็ อาจารย์ นี้ ก็ นึก ว่า เป็น คนละ อัน ( เป็น คำ มาน สนิท แหละ ) มหากฎ ก็ อธิบาย สนับสนั บ ด้วย ท่าน พุทธ โณสะ ก็ ดู วิ จิ ฎิ ขะ ฯ เพราะ ไม่ วิ จิ ฎิ ว่า ชอบ ไม่ ชอบ อย่าง ไร เลย