การอายัติกันและกันในธรรม : หน้า 234/405

ประโยค - วิถีธรรมครสเปลภ ค ๑ หน้า ๑ 233 กลุ่มปัจจัยนี้ อายัติกันและกัน (เป็นเหตุร่วม) ยังธรรมทังหลาย (ที่เป็นผลของตน) ให้เกิดขึ้นเสมอ กันและด้วยกัน เหตุใด แม้เพราะเหตุนี้ กลุ่มปัจจัยนี้ พระมุณเจ้าจึงตรัสไว้ในบทปฏิบัติ- สมบูรณ์นี้ด้วยเหมือนกัน จริงอยู่ ในปัจจัยทั้งหลายที่รงแสดงไว้ด้วยหัวข้อข้อวิวาทเป็นต้น ปัจจัยเหล่านี้ธรรมมีรัฐเป็นต้นให้ดีกัน ปัจจัยเหล่านั้นใช้ไม่ อายัติกันและกัน (เป็นเหตุร่วม) เมื่อขาดกันและกันไปเสียจะสามารถ ยังธรรมมีสังขารเป็นต้นนั้นให้เกิดขึ้นได้เลยไม่ เพราะฉะนั้น กลุ่ม ปัจจัยนี้พระมุณเจ้าฯผลาดใน โวหารตามท่านองความว่า "กลุ่มปัจจัยนี้ อายัด (กันและกันเป็นเหตุร่วม) ยงธรรมทั้งหลายให้เกิดนั้น โดยเสมอ กันและด้วยกัน คือมิใช่ (ให้เกิดขึ้น) เป็นส่วน ๆ ทั้งมิใช่ (ให้เกิดขึ้น) โดยเป็นก่อนและหลัง" ดังนี้ จึงครัสไว้ในบทปฏิบัติสมบูรณ์ด้วย เหมือนกัน หมายความว่าสารว่าเป็นปฏิสัมบูรณ์ด้วยตนเอง [ปฏิสัมบูรณ์เป็นมัชฌิมาปฏิปทา] ก็แล้ว พระมุณเจ้าฯ เมื่อรัสอย่างนี้ ก็เป็นอันทรงแสดงความไม่เป็นสัตย์ตวาทะ เป็นต้น ด้วยบทหน้า และทรงแสดงความแต่งต่ออุทธาวาถะ เป็นอาทิด้วยบทหลัง ทรงแสดงความถูกต้อง ด้วย บททั้งสอง