วัฒนธรรมเปล่าก ๓ ตอนที่ ๑ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 1 หน้า 377
หน้าที่ 377 / 405

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้ พูดถึงสีสัพพุทธานที่เป็นปัจจัยสำคัญของภาพทั้งสาม ประกอบด้วยรูปและอรูปซึ่งมีความสัมพันธ์กัน บุคคลที่เข้าใจความสัมพันธ์นี้จะเห็นความสุขที่เกิดจากการกระทำที่ดี โดยการใช้กรรมเป็นเครื่องมือในการสร้างสรรค์ความสุขและกำหนดความเป็นจริงของชีวิต อุปาทานมีบทบาทเป็นปัจจัยแห่งรูปภาพและอรูปภาพ ซึ่งจะส่งผลต่อการวิเคราะห์ความสุขและภาพที่ปรากฏในชีวิต ผ่านการเข้าใจความเชื่อมโยงของกรรมและอุปาทานในรูปแบบต่างๆ

หัวข้อประเด็น

-สีสัพพุทธาน
-ภาพทั้งสาม
-อุปทาน
-ปัจจัยแห่งกรรม
-ความสุข

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วัฒนธรรมเปล่าก ๓ ตอนที่ ๑ หน้า ๓๗๖ [สีสัพพุททานเป็นปัจจัยแห่งภาพทั้งสาม] บุคคลลือกผู้นั้นเห็นว่า “อันความสุขอ่อนซึ่งความเต็มเปี่ยมแก่” บุคคลผู้นี้สวรรค์พรทนี้ให้บริบูรณ์ในภูมิแห่งความสุขตามใน รูปและอรูปแห่งในแห่งหนึ่งดังกล่าว” ดังแล้วก็ทัรกรรมที่ไปกันได้กับความเห็นนั้น ด้วยอำนาจสีสัพพุทธาน กรรมนันเป็นกรรมภาพ ดังทั้งหลายที่เกิดเพราะกรรมนันก็ เป็นอุปาทิของบุคคลนั้น ส่วนสัญญาณเป็นต้นก็รวมอยู่ในนั้น เหมือนกัน แม้สีสัพพุทธาน ก็นเป็นปัจจัยแห่งภาพทั้งสามอันมีแตกต่างกัน (หลายประเภท) พร้อมทั้งท้องที่อยู่ภายในดังนี้ ดังนี้ วิจัยโดยประการที่ส่งไรเป็นปัจจัยของสิ่งใด ในบทนี้ พังทราบ ดังกล่าวมานี้ [อะไรเป็นปัจจัยของอะไรรายใด] หากถามว่า “ก็ในบทนี้ อุปาทานอะไรเป็นปัจจัยของภาพอะไร อย่างไร” ดังนี้ไซร้ คำแก้พิสูจน์ว่า [กาทาสังขปปัญญา] บัณฑิตพึงทราบว่า อุปาทานเป็นอุปนิสัยปัจจัย แห่งรูปภาพและอรูปภาพ อันนี้ มันเป็นปัจจัยแห่ง กามภาพโดยปัจจัยทั้งหลายมีสหชาติปัจจัยเป็นอาทิ [ขยายความปัจจัยน้อย] ขยายความว่า อุปาทานทั้ง ๔ อย่างนั้น เป็นปัจจัยประเภทเดียว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More