ศัพท์ในคำอุปมา และอรรถแห่งภูมิปทาน : หน้า 359/405

ประโยค - วิฑูรย์มรรคเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๓๕๘ ศัพท์ในคำอุปมา (ลำภาก็องค์นัก คือคัปแค้น) และคำ อุปภูตร (ซ้ำมาใกล้กัน คือตวามเจือ) เป็นต้น [อรรถแห่งภูมิปทาน] นัํเดีวกันนั้น (คืออุปานศัพท์มิรอรว่า อืดมั่น ยึดไว้ เช่นเดียวกัน) คือ (อรรถว่า) ทุจิตด้วย ทุจิตนี้เป็นธรรมชาติดือ มั่นด้วย เหตุนี้จึงชื่อ ทุจิปาทาน (แปลว่า ทุจิฉอึดใจ) อีกอรรถ หนึ่งว่า ทุจิย่อมอึดมั่นภูติ เหตุอื่น จึงชื่อทุจิปาทาน (แปลว่า ทุจิอึดใจ) ด้วยว่า อุตรภูติ (ความเห็นชั้นหลังมา) ย่อมมีด ปรืมทุจิ (ความเห็นที่มาจาก) ในความเห็นผิดพังกหลาย มีเห็นว่า อัตตาเที่ยง และ โลกเที่ยง เป็นต้น [อรรถแห่งสีลศัพท์ปาทาน] นัํเดีวกัน คือ (อรรถว่า) บุคคลย่อมอึดมั่นสีสพรรค เหตุนี้ จึงชื่อ สีลศัพท์ปาทาน (แปลว่า ความอึดมั่นศิลพรรคแห่งบุคคล) ดังนี้ บ้าง (อรรถว่า) ศิลพรรคด้วย ศิลพรรคนี้เป็นธรรมชาติดือมั่นด้วย เหตุนี้ จึงชื่อ ศิลพรรคปาทาน (แปลว่า ศิลพรรคอึดอึม) ดังนี้บ้าง ด้วยว่า ศิลพรรคต่าง ๆ มีโศลิด และ โคพรด เป็นกัน- เป็นอุปาทานอยู่ ในตัวมันเอง Because ว่า ความบริสุทธิ์ก็มีด้วยศิลพรรคอย่างนั้น