ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประกอบ - วิชาธรรมะเทวทฤต ภาค ๓ ตอนที่ ๑๓๐
คือธรรมมันเหมาะเมื่อเป็นเช่นนั้น เหตุในจงไม่ตรัสว่า "ธรรมมตะนะ"
แต่เท่านั้น (แต่) ครรสอยตนะถึง ๑๒ เล่า คำฉลวิมว่า "เพราะ
ในที่นี้แบ่งเป็นทางฝ่าย ๑ เป็นอารมณ์ฝ่าย ๒ แห่งกองวิญญาณ ๖
โดยที่ทรงกำหนด (ฉุกและรูปเป็นดังนี้) เป็นอุดมทวารและเป็น
อารมณ์แห่งกองวิญญาณ ๓ นี้เองเป็นความต่างแห่งธรรมเหล่านั้น
เพราะเหตุนี้ จิงรศอยตนะถึง ๑๒ แท้จริง จักขายตะนะเท่านั้นเป็น
อุทิศวารและรูปตะนะเท่านั้นเป็นอารมณ์ แห่งกองวิญญาณที่เนื่องใน
วิถีของอัศววิญญาณ ฉันเดียวนั้นเป็นอุตตวาร และเป็นอารมณ์แห่งกองวิญญาณที่เนื่องในวิถีของวิญญาณอน นอนนี้ ส่วน
มนายตนะเป็นเอกเทศ (ส่วนหนึ่ง) ซึ่งได้แก่ วังมนะ เท่านั้น
เป็นอุทิศวาร และธรรมมาณะเป็นอารมณ์แห่งกองวิญญาณที่เนื่องใน
ไม่ทั่วไป (แก่วิญญาณนี้มีจิตวิญญาณเป็นต้น) "
อายตนะ ๑๒ พระผู้พระภาคเจ้าสดา โดยที่ทรงกำหนดไว้เป็น
อุทิศวารและเป็นอารมณ์แห่งกองวิญญาณ ๖ ดังนี้
วินิจฉัยโดยความมีเพียงนั้น ในอายตนะเหล่านี้ นัตถิตพิรงทราม
ดังกล่าวมานั้น
[โดยลำดับ]
ข้อว่าโดยลำดับ ความว่า บรรลาลำดับทั้งหลาย มิติลำดับความ
เกิดเป็นต้นที่กล่าวในนิเทศก่อน แมในที่นี้ก็ลำดับการแสดงเท่านั้น
.มหาปฏิทวมหายา วังคนะ ที่ไหวสองครั้งแล้วเป็นไปจะให้เกิดอวิชชนะ
จึงเป็นอุตตวารได้