ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- วิภาวดีรณ์เปล่าภ ค ต ตอน ที่ 326
วิญญาณทั้ง ๓ ทั้งในวัตถุกาลและในปฏิสนธิ ส่วนในศุกติ-
ถามภาพ อนุญาญาสังขารเป็นปัจจัยโดยส่วนสองอย่างนั้นแห่งแหละ
แก่ศุภวิญญาณทั้ง ๓ นั้นในวัตถุกาลได้เหมือนกัน(แต่) ไม่
เป็นในปฏิสนธิ ในรูปพนังนี้เป็นปัจจัยโดยส่วนสองอย่างนั้นแหละ
แห่งวิภาพวิญญาณ ๔ ในวัตถุกาล (แต่) ไม่เป็นในปฏิสนธิ ก็แค่
ว่าความที่อนุญาญาสังขารเป็นปัจจัยในรูปพนัง เป็นโดยได้เห็นรูปที่
ไม่น่าปรากฏนะได้ยินเสียงที่ไม่น่าปรากฏในนามวรรณภาพ เพราะ
ว่าในพรหมโลก อันสิ่งที่ไม่น่าปรากฏทั้งหมดมิฐี่ไม่ปรากฏ
เป็นฉันหมีไม่ แมในนามวาจเทวโลกก็อย่างนั้น
ส่วนอนุญาญาสังขาร เป็นปัจจัยโดยส่วนสองอย่างนั้นเหมือนกัน
แห่งวิภาพวิญญาณ ๔ ในรูปพนัง ทั้งในวัตถุกาล ทั้งในวัตถุกาละในปกิสนธิ
ส่งจากลันนี้เป็นปัจจัยแห่งวิญญาณเหล่าไร ด้วยอำนาจ
แห่งปฏิสนธิและเปลตในภพทั้งหลาย และมันเป็นปัจจัยด้วยการใด
พิงทราบด้วยประการนั้น ดังกล่าวมานี้กอน
แมในกำเนิดเป็นต้น ก็พิงทราบโดยนัยนั้นเหมือนกัน (ต่อไป)
นี้เป็นคำสั่งแจ้งข้อสำคัญในกำเนิดเป็นต้นนั้น ตั้งแต่ต้นไป
- กามาวจรภพที่ว่านี้ ต้องหมายถึงมนุษย์โลก เพราะเทวโลกท่านว่าไม่มีอนุญาธรรม
การที่พรหมได้ประณิธานในโลกอื่นนี้ เห็นพอเทียบได้กับพระในวัดได้ประสบ
อนุญาธรรมในหมู่นี้ เช่นได้เห็นหรือได้ยินชาวบ้านข้างวัดดีทอกนเป็นต้น
ส่วนที่ว่าเทวโลกไม่มีอนุญาธรรมนี้ มา ณ ตอนนี้ไม่อทยอมให้ทั้งหมด ท่านว่านั่น
เป็นแต่ 'ส่วนมาก' แต่ที่จริงชาวเทวโลกอาจมีอำนาจอนุญาธรรมได้ เมื่อถึงกาล
จะอุต ย่อมมีบุญมิปรากฏจันันดาโลหิตเดียวกัน นั่นเองอนุญาธรรมนี้เอง