ปรัชญา - วิถีธรรมกรมเปล่าก ค ตอนที่ 3 : หน้า 356/405

ปรัชญา - วิถีธรรมกรมเปล่าก ค ตอนที่ 3 หน้า 355 มีรูปเป็นต้น กิดด้วยความรักในเวทนา จุดบิกาพอใจของตน แล้วทำหลักของแม่ ก็ติดความรักในบุตรนั้น เหตุฉะนั้น ตัดหางปางนั่น บัญฑิตพึงรบกิจกว่า เป็นคำนี้หมายเพราะปัจจัยคือ เวทนา ก็เพราะ สุขวาทที่เป็นวิบากอย่างเดียว เท่านั้น ท่านประสงค์เอาในบทนี้ เหตุฉะนั้น สุขวามนั้น จิงเป็นปัจจัยแห่งตนหา ประการเดียวกัน กล่าวว่า '(เป็นปัจจัย) ประการเดียว' คือเป็นปัจจัยโดยเป็น อุปนิสัยปัจจัยเท่านั้น หรือเพราะว่า ผู้มีกุฎษ ย่อนปรารถนาความสุข ผู้มีสุขเล็กปรารถนาความสุขยิ่งขึ้นไป ส่วน อุบาหาเทนา เพราะเป็นเวทนาสะเเดื่อง ท่านก็ต่างว่าเป็นสุขเหมือนกัน เหตุฉะนั้น ๑. มหากุฎษช่วยขยายความว่า ช่างท่านนี้ให้โภคุวรพรมณ์ คืบ ผ้าที่อัดสัมผัสมั่น แพทย์ให้ระรมาณ (คือความชุมชื่อได ? ) ด้วยอำนาจสายที่ชมชาบไป และช่วย เยียวยาให้รอดูได้ ๒. มหากุฎษว่า อีกประกาศหนึ่ง อาจกล่าวได้ว่า อุบาหาเป็นได้ทั้งทุกข์นี้ คือ อุบาหาที่เป็นอุกคลูวิม ม จัดเข้าฝ่ายทุกข์ เพราะเป็นอุกเราะ ฯลฯ ฯ ที่เป็นกุฎษวิม จัดเข้า ฝ่ายสุข เพราะเป็นอุกเราะ เหตุฉะนั้น มันจึงเป็นอุปนิสัยปัจจัยแห่งตนหาได้ เหมือนทุกข์และเหมือนสุข