วิปัสสนากัมโพชภาค ๓ ตอนที่ ๑ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 1 หน้า 212
หน้าที่ 212 / 405

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงหลักการที่ระบุว่าทุกข์มีอยู่จริง แต่ไม่มีผู้รับทุกข์หรือผู้กระทำ นอกจากนี้ยังสอนให้เห็นความว่างเปล่าในทุกสิ่ง ข้อความได้ชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่เรารับรู้และกระทำนั้นไม่มีตัวตนที่แท้จริง ปรัชญานี้ช่วยให้เราตระหนักว่าแม้จะมีทุกข์แต่ไม่มีตัวตนที่เป็นนายของทุกข์นั้น การเข้าถึงความรู้ในความว่างเปล่านี้เป็นกุญแจสำคัญของการเข้าถึงพระนิพพาน การเข้าใจถึงหลักการเหล่านี้ทำให้เราสามารถปล่อยวางและพ้นจากการทุกข์ได้.

หัวข้อประเด็น

-หลักธรรมของวิปัสสนา
-ความว่างเปล่าในธรรม
-การกระทำและผู้กระทำ
-อุบายในการเข้าใจทุกข์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิปัสสนากัมโพชภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้าที่ 211 ประกาศหนึ่ง [โดงว่าวเปล่า] ในสองข้อว่า "โดยง่ายเปล่าและโดยอย่างต่าง ๆ มีอย่างเดียว เป็นต้น นี้ พึงทราบวินิจฉัยโดยง่ายเปล่าก่อน เพราะ (เมื่อว่า) โดยปรมัติ สังจะทั่งสิ้น บัดนี้ก็พึงทราบว่าเป็นของว่างเปล่า เพราะ ไม่มีผู้รู้สึก ผู้หา (คือผู้สร้าง) ผู้ดำ และผู้เดิน เหตุนี้นักปราชญ์ จึงกล่าวคำประพันธ์นี้ไว้ว่า "อันทุกข์มีอยู่แท้ แต่ใคร ๆ ผู้รับทุกข์ไม่มี ผู้ทำ ไม่มี แต่การกระทำมีอยู่แท้ ความดับมีอยู่ แต่ คนผู้ดับไม่มี ทางมีอยู่ แต่ผู้เดินไม่มี" อีกฎหนึ่ง [เพิ่มเติมจากภาพที่เหลือ ไม่สามารถอ่านได้ทั้งหมด]
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More