1 ครั้ง
ในบทนี้กล่าวถึงหลักการที่ระบุว่าทุกข์มีอยู่จริง แต่ไม่มีผู้รับทุกข์หรือผู้กระทำ นอกจากนี้ยังสอนให้เห็นความว่างเปล่าในทุกสิ่ง ข้อความได้ชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่เรารับรู้และกระทำนั้นไม่มีตัวตนที่แท้จริง ปรัชญานี้ช่วยให้เราตระหนักว่าแม้จะมีทุกข์แต่ไม่มีตัวตนที่เป็นนายของทุกข์นั้น การเข้าถึงความรู้ในความว่างเปล่านี้เป็นกุญแจสำคัญของการเข้าถึงพระนิพพาน การเข้าใจถึงหลักการเหล่านี้ทำให้เราสามารถปล่อยวางและพ้นจากการทุกข์ได้.
-หลักธรรมของวิปัสสนา
-ความว่างเปล่าในธรรม
-การกระทำและผู้กระทำ
-อุบายในการเข้าใจทุกข์