ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค~ วิภัชิมรรแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้าที่ 86
รูปความรุกศัล แต่นั้นสังขารทั้งหลายวันวิกิด (เหลือ ๑๒) สัมปโยค
กับทิตย์วิญญาณ แต่นั้นสังขารวันวิจิ (เหลือ ๑๓) สัมปโยคกับ
ตติวิญญาณ แต่นั้นสังขารวันมาถี (เหลือ ๑๐) สัมปโยคกับอุตุฑ-
วิญญาณ แต่นั้นสังขารเว้นกรุณามิกาในฝ่ายอนุตสังขาร (เหลือ ๒๘)
สัมปโยคกับปัญจมวิญญาณ
สังขารในอารุปปวิญญาณ ๕ ก็คือสังขาร (ในรูปภาพปัญจม-
วิญญาณ) เหล่านั้นแหละ ด้วยว่าความเป็นอรปวามเท่านั้นเป็นความ
แปลกในอารุปคุณลักษณ์
ในโลกุตตรวิญญาณทั้งหลาย สังขารในมรรควิญญาณที่มี
ปฐมมาน พึงทราบโดยนิยามในโลกในบรรวิญญาณที่มี
ปฐมมาน พึงทราบโดยนิยามในโลกในบรรวิญญาณที่มี
(ข้อกล่อไป) สังขารในมรรควิญญาณองค์ต่างโดยเป็นมรรควิญญาณที่มี
ทุคติมาเป็นต้น ก็พิจารณาโดยที่กล่าวในวิญญาณเป็นลำดับไป M
ทุคติมาเป็นต้นก็พิจารณาโดยที่กล่าวในวิญญาณเป็นลำดับไป M
ทุคติมาเป็นต้นก็
ทุครูปาวุฒิญาณเป็นต้นเหมือนกัน แต่นั้นเป็นความแปลกในโลกคร-
วิญญาณนี้ คือ กุญแจและมูฏฎาไม่มี ๑ วิธีกิรเป็นอาจอรๅ เฏิญาณ ๑"
สังขารทั้งหลายที่เป็นกุศลเท่านั้น บัณฑิตพึงทราบโดยประการ
ที่กล่าวมานี้ เป็นอันดับแรก
๑. มหาภูติอธิบายว่า สำหรับพระโวนอวาจผู้มีกรรมงจกรรมจิรกและอาเวชะหมดดคดีแล้ว รูป-
รูปความรุกศัลของท่าน ย่อมเป็นไปทางจิตใจดังมั่นนั่น มิใช่ซะกะกรรมงจกรรมจิรกและ
อาเวชะ ทั้งนี้จะตัดระบงจรกและทรงอาเวชะอะไรอีก เพราะฉะนั้น วิรังหลายจงไม่มีน
จิตบงมาทที่เป็นมรรคด
๒. มหาภูติอธิบายว่า เพราะมรรควิญญาณมีพระนิพพานเป็นอารมณ์ ส่วนกุศลนิยติมีสิ่งว-
เป็นอารมณ์ กรุณาอันจงไม่มีในมรรควิญญาณ และอธิปมรรคอ่อนตักจคุรณ์เป็นสุขนเท
เพราะนั่น วิรังในโลกครวญญาณจึงเป็นอันตะ