วิภัชิมรรแปล ภาค ๑ ตอน ๑ : หน้า 87/405

ประโยค~ วิภัชิมรรแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้าที่ 86 รูปความรุกศัล แต่นั้นสังขารทั้งหลายวันวิกิด (เหลือ ๑๒) สัมปโยค กับทิตย์วิญญาณ แต่นั้นสังขารวันวิจิ (เหลือ ๑๓) สัมปโยคกับ ตติวิญญาณ แต่นั้นสังขารวันมาถี (เหลือ ๑๐) สัมปโยคกับอุตุฑ- วิญญาณ แต่นั้นสังขารเว้นกรุณามิกาในฝ่ายอนุตสังขาร (เหลือ ๒๘) สัมปโยคกับปัญจมวิญญาณ สังขารในอารุปปวิญญาณ ๕ ก็คือสังขาร (ในรูปภาพปัญจม- วิญญาณ) เหล่านั้นแหละ ด้วยว่าความเป็นอรปวามเท่านั้นเป็นความ แปลกในอารุปคุณลักษณ์ ในโลกุตตรวิญญาณทั้งหลาย สังขารในมรรควิญญาณที่มี ปฐมมาน พึงทราบโดยนิยามในโลกในบรรวิญญาณที่มี ปฐมมาน พึงทราบโดยนิยามในโลกในบรรวิญญาณที่มี (ข้อกล่อไป) สังขารในมรรควิญญาณองค์ต่างโดยเป็นมรรควิญญาณที่มี ทุคติมาเป็นต้น ก็พิจารณาโดยที่กล่าวในวิญญาณเป็นลำดับไป M ทุคติมาเป็นต้นก็พิจารณาโดยที่กล่าวในวิญญาณเป็นลำดับไป M ทุคติมาเป็นต้นก็ ทุครูปาวุฒิญาณเป็นต้นเหมือนกัน แต่นั้นเป็นความแปลกในโลกคร- วิญญาณนี้ คือ กุญแจและมูฏฎาไม่มี ๑ วิธีกิรเป็นอาจอรๅ เฏิญาณ ๑" สังขารทั้งหลายที่เป็นกุศลเท่านั้น บัณฑิตพึงทราบโดยประการ ที่กล่าวมานี้ เป็นอันดับแรก ๑. มหาภูติอธิบายว่า สำหรับพระโวนอวาจผู้มีกรรมงจกรรมจิรกและอาเวชะหมดดคดีแล้ว รูป- รูปความรุกศัลของท่าน ย่อมเป็นไปทางจิตใจดังมั่นนั่น มิใช่ซะกะกรรมงจกรรมจิรกและ อาเวชะ ทั้งนี้จะตัดระบงจรกและทรงอาเวชะอะไรอีก เพราะฉะนั้น วิรังหลายจงไม่มีน จิตบงมาทที่เป็นมรรคด ๒. มหาภูติอธิบายว่า เพราะมรรควิญญาณมีพระนิพพานเป็นอารมณ์ ส่วนกุศลนิยติมีสิ่งว- เป็นอารมณ์ กรุณาอันจงไม่มีในมรรควิญญาณ และอธิปมรรคอ่อนตักจคุรณ์เป็นสุขนเท เพราะนั่น วิรังในโลกครวญญาณจึงเป็นอันตะ