การศึกษาเกี่ยวกับโลกะและโมทะในวิชากีมรรแปล : หน้า 89/405

ประโยค~ วิชากีมรรแปล ภาค ๓ ตอน ๑ - หน้าที่ ๘๘ กันข้ามกับความแห่งทีรอ็อตปัปะที่ก่าแล้วนี้บิด *โลกะ โมทะ* สัตว์ทั้งหลายย่อมโลกล้วยตกสิงธรรมมันเป็นเหตุ เจตสิกธรรม นึ่งนี้ชื่อว่า โลกะ (แปลว่าธรรมเป็นเหตุโลกแห่งสัตว์ทั้งหลาย) นัยหนึ่ง เจตสิกธรรมโดยอ้อมโลกอยู่เอง เจตสิกธรรมมัน ชื่อโลกะ (แปลว่าธรรมอันโลค) นัยหนึ่ง ธรรมชาตินั้นสักว่เป็นอันโลกเท่านั้น เหตุนี้จึงชื่อว่าโลกะ (แปลว่าความโลก) สัตว์ทั้งหลายย่อมหลงด้วยเจตสิกธรรมมันเป็นเหตุ เจตสิกธรรม นั้นจึงชื่อ โมทะ (แปลว่าธรรมเป็นเหตุลงแห่งสัตว์ทั้งหลาย) นัยหนึ่ง เจตสิกธรรมโดยอ้อมหลงอยู่เอง เจตสิกธรรมมันชื่อโมทะ (แปลว่า ธรรมอันหลง) นัยหนึ่ง ธรรมชาตินั้นสักว่เป็นอันหลงเท่านั้น เหตุนนี้ จึงชื่อโมทะ (แปลว่าความหลง) ในโลกะและโมทะนั้น โลกะ มีความอึดอารมณ์ไว้เป็นลักษณะ ดูดังสำหรับคัลลิ่ง (ยึดสิ่งที่ต้องเข้าไว้) จะนั้น มีอึดอารมณ์หน้า เกาะติดไปเป็นรส ดูชั้นนี้คือที่คนโยนลงไปในกระทะอร้อน (ก็ึง หน้าอึดใหม่ไปในกระทะนั้น) จะนั้น มื้อนไม่ยอดสะเป็นอัปปัญญา