วิเชียรธานวเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๑๗๙ : หน้า 180/405

ประโยค- วิเชียรธานวเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๑๗๙ เกิดเสีย ก็ห้ามไม่ แม้เพราะเหตุนั้น ความคิด นี้จริงเป็นทุกแท้ ต้องการอะไรที่จะกล่าวไปมาก ทุกปีใบแม่ เล็กน้อยอยู่ในที่ไหน ในโลกนี้ ทุกนี้ เพราะเว้นความคิดเสีย ก็ไม่มีไปไหน ๆ เลย เหตุใด เพราะเหตุนี้น พระมหากรุณาเจ้านั่งตรัส ความคิดว่าเป็นทุกข์ก่อนทุกข์ทั้งปวง นี้เป็นวินิจฉัยในชาติเป็นข้อแรก [ชราทุกข์] ในข้อว่า "แม้จะก็เป็นทุกข์" นี้ มีวิตกฉัยว่า ธรรม ๒ อย่าง คือ สังขดลักษณะ ๑ ความเก่าไปแห่งชนนี้นั่นอยู่ในอพ้นหนึ่งใน (รูป) สันติดังรู้กันโดยอาการมีฟินหักเป็นต้นฯ ธรา (อุปปรกฎ) คือความเก่าไปแห่งขันธ์นี้นั่น (แหละ) หมายเอาในนี้นั่น ก็แลธารนี้นั่น มีความแก้ไปแห่งขันธ์เป็นลักษณะ มีอำนำเข้า ไปหาความตายเป็นรส มีความเสื่อมหมายไปแห่งความเป็นหนุ่มเป็นสาวเป็น ปัจจุบัน ชื่อว่า เป็นทุกข์ เพราะเป็นสงสารทุกข์และเพราะเป็นที่ ตั้งแห่งทุกข์ด้วย จริงอยู่ทุกอันเป็นไปทางกายและทางใจได้ มีโจทย์ เป็นอนาก เช่นความหย่อนยานแห่งอวัยวะใหญ่ย่อม ความพึกการแห่ง อินทรีย์ ความมีรูปร่างจิตไป ความเป็นหนุ่มสาวไปร ความเพิยม . หมายเอาชนก็กล่าวในสังดงลักษณะ ว่าธิดสุข อญฺญจนุตฺต- เมื่อตั้งอยู่ ความ แปรไปอ่อนปราณ