วิถีธรรมร่มเงา ภาค ๓ ตอนที่ ๑๙๔ : หน้า 295/405

ประโยค - วิถีธรรมร่มเงา ภาค ๓ ตอนที่ ๑๙๔ สงขรทั้งหมด (แต่) กำหนดใจเอาสงขรทั้งหมดโดยความเป็นคน โดยความเป็นของตน โดยความเป็นของยั่งยืน โดยความเป็นของงาม และโดยความเป็นสุข ผู้กล่าวในปฏิสมบันธรรมทั้งหมด ไม่มีือความหมุนไปแห่ง ปัจจุบันธรรมทั้งหมดสงขรเป็นต้น เพราะปัจจุบธรรมมีวิชาเป็น อาทิ (แต่) กำหนดใจไปว่า “อัตตา ย่อมรู้บ้าง ไม่รู้บ้าง อัตตา นั่นเอง (เอง) และใช้ (ผู้อื่น) ให้ทำด้วย ในปฏิสนธิอัตตานั้นแล เกิดขึ้น ผู้บังคับจิตของพระอิสราเป็นต้น จัดแจงร่างให้ดตน้น โดย (แต่งให้) เป็นกลละเป็นต้น (จบ) ทำอินทรีย์ทั้งหมดให้ครบ ครัน อัตตานั้นมินิอรยรบครบแล้วจึงอาจสัมผัสได้ (อารมณ์) ได้ อยาก เป็น ข้อคือเป็น พยายามเป็น อัตตานั้นอย่ามีในภพอื่นอีก ดังนี้บ้าง ว่า “สัตว์ทั้งปวงแปรเปลี่ยนไปตามภพ" คือความเป็นไปตามโชค เคราะห์" คำนี้บ้าง บุคคลนั้น อนิวาอิชาหาให้เป็นคนบนดลแล้วกำหนดใจไปอย่างนั้น อยู่ ก็ย่อมก่อสังขารเป็นบุญบ้าง ไม่เป็นบุญบ้าง เป็นบุญบ้างดังขึ้น เปรียบเหมือนคนบนดลเที่ยวไปบนแผ่นดิน ก็ต่อเมื่อไปถูกรถบ้า ผิดทางบ้าง ที่ถูบ้าง ที่ราบบ้าง ที่ราบบ้าง ที่บรรจบบ้าง จะบ่ง เพราะเหตุนี้ พระอาจารย์จึงกล่าวคำเป็นคำนี้ไว้ (ความ) ว่า เปรียบเหมือนคนตามอัตตาเกิดก่ำเนิด ไม่มีคนงง ลงทีเดียวไปตามทาง ลงทีเดียวไปออกทางบ้าง