วิถีธรรมกรมเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๑๗๗ : หน้า 178/405

ประโยค - วิถีธรรมกรมเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๑๗๗ 【อัตตปกรณ์มูลลูกกูบ】 (ประการหนึ่ง) ในความเป็นไปตลอดแต่ตั้งแต่ไป ทุกข์อันใดเกิดมีแก่ สัตว์นั่นผู้ทำร้ายตนเอง ก็คิด ผู้ประกอบตามปริมาณนามโอโค (ประ กอบการมาถัวตัวอย่างกีล) ตามทำนองวัตรของดีธัมโมเเจอแลก- วัตร (วัตรของซีเปลอ) เป็นต้นกีด ผู้ไม่นิ (อาหาร) และ แวนคอตาย ด้วยอำนาจความโกรธกีด ทุกข์นี้เป็นอุตตปกมูล- ทุกข์ (ทุกข์มีการทำตัวเองเป็นมูล) [ปรุงปกมูลทุกข์] ประกาศหนึ่ง ทุกข์อันใดเกิดขึ้นแก่สัตว์นั่นผู้ได้รับการกระทำมี มาและอ้างจำเป็นตนแต่คนอื่น ทุกข์นี้เป็นปรุงปกมูลทุกข์ (ทุกข์- มีการทำตนอื่นทำเอาเป็นมูล) และ [สุขขาดทุกข์] ชาตินี้เป็นพื้น (ที่ตั้ง) แต่สักว่างนี้แหงทุกข์ทั้งปวงนี้ ก็กล่าวมา เพราะ เหตุนี้น นักปราชญ์จึงกล่าวคำประพันธ์นี้ว่า นายเอก โน เจ นรากู สตูโต ฯปฯ ทุกข์นี้ สพุทบรม อิมา ชาติ หากว่ามีสัตว์ไม่พึงเกิดในนรกทั้งหลาย ไชร เขาก็ ไม่พึงได้รับทุกข์เหล่านี้กอมีผลด้วยไฟเป็นต้น ใน ๑. วธนุตส สมหุภาแกว่า "เม็ดเขียนตัวเองด้วยการร้องให้คำรำรวญบูบอกร หัวเป็นต้น" (น่าจะหมายเลยไปถึงมตายตายด้วย ?)