วิชาวินิจฉัยและการเปลี่ยนแปลงแห่งรูป : หน้า 33/405

ประโยค - วิชาวินิจฉัย พิทักษ์ว่า ย่อมเป็นไปได้ เพราะความไหวแม้แห่งอุตรูปธรรเป็นต้น อันสัมพันธ์กันโดยเฉพาะจิตตรูปที่ไหวเพราะวิญญาณนั้น [วิชาวินิจฉัย] ความเปลี่ยนแปลงการ ที่เป็นปัจจัยแห่งความกระทบกันแห่งอุปทิ นุนรูปแห่งปัจจิ ฐาน เชื่อว่า วิชาวินิจฉัย มีอันประกาศความประสงค์เป็นรส มีความ เป็นเหตุแห่งการเปลี่ยนคำพูดเป็นปัจจุบัน มีวิธีวิธีที่มีจิตเป็น สมฐานเป็นปฏิกูล ก็อธิบอันนี้นั้นท่านเรียกวิชาวินิจฉัย เพราะ เป็นเหตุให้ (ผู้อื่น) รู้ความประสงค์ด้วยการเปล่งคำพูด และเพราะ ตัวเองก็รู้ได้ด้วยวาจากล่าวคือการเปล่งคำพูดนั้น เหมือนอย่างว่า บุคคลเห็นเครื่องหมาย (บ่ง) น้ำ มี (รูปในที่ทำ เป็น) หัววัวเป็นต้น ที่เขาเขียนผูกไว้ (ที่ปลายต้นโพง) ใบก็รู้ได้ว่า น้ำมีอยู่เนั้น ฉันใด แม้ภายวิญญาณและวิจิญญาณ บุคคลจึงไหวกาย และการเปล่งจากได้ ก็รู้ได้ฉันนั้น [บริบทรูป ๑] อาคารสถูมิการตัดอรูปเป็นลักษณะ มีอุปะากรสมรอบ ของรูปเป็นรส มีอรูปองค์บนเป็นปัจจุบัน หรือว่ามีความไม่ถูกฏูรูปสัมผัสและความเป็นช่องเป็นรูลเป็นปัจจุบัน มีรูปที่ถูกตัดตอน แล้วเป็นปัจจุบัน ในรูปทั้งหลายที่ถกอากาศใจเล่าติดต่อแล้ว ย่อมมีการกำหนดได้ว่า รูปนี้ ทางนี้นบน ทางนี้ล่าง และทางนี้ขวาง ๑. หมายถึงอะไรที่จะกระทบกันทำให้เกิดอาระเกิดเสียง (?)