ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- วิญญาณราวแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้าที่ 78
ลักษณะ ประหนึ่งมีดพิฆาตฉะนั้น มีอำนาจขจัดความอามาตเสยได้เป็น รส นัยหนึ่ง มีอำนาจความร่มรื่นร้อนเสยได้เป็นรส ประหนึ่งไม้จันทน์ (อับรัสเสนี) ฉะนั้น มีโลมภาพ (ความสุขภาพ ความเยือกเย็น) เป็นปฐมฐาน ประหนึ่งดวงจันทร์ (ความสงบเย็น) ฉะนั้น โอโมนะ มีความ (รู้แจ้ง) แทงตลอดตามสภาพ (แห่งธรรม) เป็นลักษณะ นัยหนึ่ง มีความ (รู้แจ้ง) แทงตลอดไม่ผิดพลาดเป็น ลักษณะ ประหนึ่งการแทงทะลุ (ตรงเป้า) แห่งลูกธนูที่นายงมงธู ผูลลาดวิ่งไปนั่น มีอันรองอารมณ์ (ให้เห็นตามสภาพ) เป็นรส ประหนึ่งประทีปประนั่น มีความไม่หลงลืมเป็นปฐมฐาน ประหนึ่งผู้ ชี้ทางที่ชำนาญชาญญายก แก่คนนำไปบา จะนั่น
อันธรรมทั้ง ๑ นี้ บันฑิตพึงเห็นว่าเป็นลูกแห่งคุณธรรมทั้งปวง
[๒๖.๑] กายปลัสลึก จิตปลัสลึก] ความรังแห่งกาย ชื่อกายปลัสลึก ความรังแห่งจิต ชื่อ จิตปลัสลึก แต่ว่าในบทกายปลัสลึกนี้ ประสงค์เอาเป็นว่ามีตนเป็นตน ก็แคกายปลัสลึกและจิตปลัสลึก รวมเข้าด้วยกัน ทั้งสองนั้นมีกำลังจับไปแห่งความร่าเริงแห่งกายและจิตเป็นลักษณะ มี อันบิเอากวามร่าเริงนอกจากจิตออกไปเป็นรส มีความเยือกเย็นโดยไม่มี
นักเรียนมักจะเข้าใจเอง ว่า คำว่ากายในบทนี้ คือรูปกาย เพราะมิติกเป็นคู่ อยู่ แต่ที่แท้ท่านหมายเอานามกาย ดังกล่าวนี้ แต่หากกกล่าวในที่สุดว่า จิตปลัสลึก- สุขอาทิ จิตมุขนา ปลาสุทธิ...อุจู ๆ โถ คายปลาสุทธิอิทิที ปน รูปอาโยบ -ด้วยอาทั้งหลาย มีกิตุตุปปลาสุทธิรินต้น ได้แก่อะไรอย่างเดียว ร้างม...และครอง แต่ด้วยบททั้งหลายมิตายปลาสุทธิ เป็นต้น ได้แก่รูปปลายด้วย (ไม่ใช่แต่แม่มกายอย่างเดียว ?)