วัชฌากรรมเปล่า ภาค ๑ ตอนที่ ๑ หน้า 128 : หน้า 129/405

ประโยค - วัชฌากรรมเปล่า ภาค ๑ ตอนที่ ๑ หน้า 128 อายตนะ - ประเภทพักนิบาด (แถบใต้) เป็นถิ่นกำเนิดแห่งโค่งหลาย" เป็นต้น เหตุ กี่เรียกอายตนะ (ได้) ในคำว่า "ตตร ตตรว สกุญ-ภูพุทธ ปาปฺณชาติ สติ สติ อายตนะ" เมื่อนึกอยู่ เป็นอยู่ ภิกษุ นั่นย่อมถึงความเป็นผู้อ fromาจให้ประจักษ์ในธรรมนัน ๆ ที่เดียว" เป็นต้น อีกปริยายหนึ่ง จิตและเจตสิกธรรมนัน ๆ ก็ (เป็นเหมือน) อาศัยอยู่ในวาระและอารมณ์ทั้งหลายมีอูมเป็นต้น เพราะมีความเป็นไป เนื่องกับอูมเป็นต้นนั้น เหตุนันวาระและอารมณ์มีอูมเป็นต้น จึงได้ ชื่อว่าเป็นที่อยู่แห่งจิตและสติกลานะ ตัวประกา ๑ ถิ่น จิตเตกลานะนั้น (เป็นเหมือน) เกลื่อนกล่อนไว้ในอังคัญู เป็นต้น เพราะอาศัยอูมเป็นต้นนั้น (เป็นวาระ) และเพราะมีรูป เป็นต้นนั้นเป็นอารมณ์ เหตุนันวาระและอารมณ์นี้ก็อูมเป็นต้น จึงได้ ชื่อว่าเป็นอีกแห่งจิตและสติกลานะ ประการ ๑ ทวารและอารมณ์มีอูมเป็นต้น ได้ชื่อว่าเป็นที่บูมในที่มุมแห่งจิตเณ- กลานะนั้น เพราะ (จิตเตกลานะนั้นเป็นเหมือน) ประชุมกันอยู่ ในวาระและอารมณ์นั้น ๆ โดย (มีอูมเป็นต้นนั้นเป็น) เป็นวัตถุ (ที่ตั้ง ที่อยู่) เป็นทวารและเป็นอารมณ์ ประการ ๑ ทวารและอารมณ์มีอูมเป็นต้น ได้ชื่อว่า เป็นแหล่งกำเนิดแห่ง จิตเตกลานะนั้น เพราะ (จิตเตกลานั้น) เกิดขึ้นแต่ในอังคัญู เป็นต้นนั้นเท่านั้น โดยมีอูมเป็นต้นนั้นเป็นที่อาศัย และ มีรูเป็นต้น เป็นอารมณ์ ประการ ๑ ๑. อง. ติก. ๒๐/๓๓๓ ๒. ปฐมะเป็น อากโรติ ผิด ที่ถูกเป็น อากโร [ไม่มีติ]