วิถีชีวิมรรคและอำนาจอารมณ์ : หน้า 31/405

ประโยค- วิถีชีวิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้า 30 ได้ซึ่งสำหรับปฐมบทนั้นแสดงเป็นปัจจุบัน มีฤทธิ์ที่จะพึงให้เป็นไป (ด้วยอำนาจอารมณ์ตามรับรู้) เป็นปฐมบท ก็แสดงวิถีชีวิมรรคนี้ แม่เมื่อวิถี (การทำงาน) มีลักษณะคือ การตามรับเป็นต้นยังมีอยู่ ถือมตามรับสำหรับทั้งหลายแหงในขณะที่ (สหูรูปที่ตนจะพึงตามรับนั่น) ยังมีอยู่เท่านั้น จุดน้ำรากของมีน้ำทั้งหลายย่อมเป็นต้น (ก็แต่ในขณะที่จุดรูปลเป็นต้นนั้นยังมีอยู่) ฉะนั้น จงย่อมรับ (แต่) ธรรม (คือสิ่ง) ทั้งหลายที่เป็นปัจจุบัน(เกิดขึ้นเฉพาะหน้า) ตามที่เป็นของ ๆ คน (ที่อยู่ในวิสัยที่ตนจะพึงเลี้ยงรับ?) ดูนางพระพี่เลี้ยง ย่อตอมรับ (แต่) พระกุมารที่ได้พระกำเนิดมาเฉพาะหน้าแล้ว ตามที่อยู่ในหน้าที่ของตน (เท่านั้น) องค์วิจิตนาย์นั้น ย่อมเป็นไปแต่โดยสัมพันธกับธรรม (คือสิ่ง) ที่ตนให้เป็นไปเองเท่านั้น ดูว่าคุณเองย่อมเป็นไปโดยผูกพันกับสิ่งที่ตนให้เป็นไป (คือเรือ) ฉะนั้น ห ากเป็นไปต่อแตะแตกทำลายไม่ เพราะ (เมื่อแตะทำแล้วก็) ไม่มีตำ เพราะสิ่งทั้งหลายที่คนจะพึงให้เป็นไปด้วย (องค์) ย่อมไม่ดำรง (สหูรูป) ไว้ในกังฒนะ เพราะตัวเองก็ยังตั้งอยู่ ดั่งสล่าและน้ำมันกลั่นลั่น ย่อมไม่ดักแปลบประตีไว้ในขณะนั้น แต่เพิ่งเห็นว่า ชีวิตนรย่นนี้หาไรอารมณภาพในการเลี้ยงรับฯ (สหูรูป) การ (ยังสหูรูป) ให้เป็นไป และการดำรงไว้ (ซึ่งสหูรูปนั้น) ไม่ เพราะ ชีวิตนรย่นนี้ ยังมีคุณนั้น ๆ (มีการเลี้ยงรับเป็นต้น) ให้สำเร็จในขณะตามที่กล่าวแล้ว * ปฐมในบทวุฒิวิญญาณพรหมไม่ได้เป็น - ปัจจุบุปนุปานิ ธรรม ปาเลติ ไม่เห็นทางที่จะเปลือได้ความเลย พิจารณารอบคอบแล้วเห็นว่าจะแทน ปฐมปุญฺนา---ธมฺม แปล แล้วได้ความดีดดดงประโยคอุปมาด้วย ดังนั้นแปลไว้นั้น