วิถีธรรมและปัจจัยแห่งบุญกิริยาสังขาร : หน้า 288/405

ประโยค - วิถีธรรมประกอบ 3 ตอน 1 - หน้าที่ 287 ประการ ปฏิจจา ว่าเป็นอย่างไร? วิถีธรรมก็อธิบายเป็น ปัจจัย (แห่งบุญกิริยาสังขาร) โดยหลายประกาศคือ ในกลที่เจตสิกม รายละเอียดปรากฎวิภาคก็ดี มิฬเป็นปัจจัยโดยเป็นอารมณ์ปัจจัย ในกลที่ทำวิชาชให้เป็นที่หนั ก (คืออันหนักอยู่ที่อวิชชา) เกิดความ พอใจขึ้น มันก็เป็นปัจจัยโดยเป็นอารมณ์มานุสัยและอารมณ์ป nis สะยะ เมื่อบุคคลผูลงไปด้วยความไม่รู้ไม่เห็นโทษ (นานา) ทำบาปทั้งหลาย มีปานาติบาดเป็นต้นเข้า มันก็เป็น---อุปนิสัยปัจจัย มันเป็น----- อนันตร์.. สัมนันตร์..อนันตุปนิสัสะ.. อาเสวนะ..นัตติ..และวิถีปัจจัย แห่งชวนจิตมีชวนจะคงที่สองเป็นต้นไป เมื่อบุคคลทำอคุปทุกอย่าง มันเป็น---เหตุ..สหชาติ..อัญญมญาณ..นิสัสยะ..สัมปุทตะ..อัตติและ วิถีปัจจัย คำว่า 'นำว่าปัจจัยเป็นปัจจัยแห่งสิ่งจะขส่งสุดท้ายโดยประการเดียว คือวิชชานั่นว่าเป็นปัจจัยโดยประการเดียว คือโดยเป็นอุปนิสาสปัจจัย เท่านั้นแห่งอนุปญากิสัมมะยังหลาย ก็แสดงความที่มันเป็นอุปนิสสะ- ปัจจัยนั้น พึงทราบโดยนิรนัยซึ่งว่าแล้วในบุญญาวิชชาสังขารนั้นเกิด [แก้ปัญหาว่า วิชชาอย่างเดียวเป็นปัจจัยแห่งสังสารหรือ? ในบทว่า 'ส่งจะทั้งหลายอ่อนงามเพราะปัจจัยคือวิชชา' นี้ โท- กาว่า"ก็อวิชชาย่อมเป็นปัจจัยเฉยเท่านั้นเป็นปัจจัยแห่ง ส่งจะทั้งหลายหรือ หรือว่าปัจจัยอื่น ๆ อีกมีมิ?" พระอาจารย์ กล่าวแมลงว่า "เป็นข้ออึ่งว่าพังว่านั้นว่า" (ดี) เล่า ผิว่าวิชชา อย่างเดียว (เป็นปัจจัย) ไฉร ก็ต้องเป็นพวกเอกภาวะ (กล่าวว่า