ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิถีธรรมกรอบภาค ๓ ตอนที่ 225
ขึ้นเพราะปัจจัยของธรรม (ที่เป็นผล) อีกอย่างหนึ่ง ตรรศรียกว่า
อิทัปปัจจูตา (ความที่สิ่งนี้เป็นปัจจัยของสิ่งนี้) ก็เพราะความเป็นปัจจัย
หรือเพราะเป็นประชุมแห่งปัจจัยของธรรม (ที่เป็นผล) ทั้งหลายมี
รมมณะเป็นอัตตามที่กล่าวแล้วนั้น
[แก่อิทัปปุปปัจจยะ]
(ต่อไป) นี้เป็นความหมายแห่งคำในคำอิทัปปัจจูตานั้น ธรรม
ทั้งหลายได้เป็นปัจจัยของธรรมหลานี้ ธรรมทั้งหลายมันชื่อว่า อิทธิ-
ปัจจยา อิทธิปัจจยา ก็ อิทธิปัจจยา นั่นเอง นั้นเอง ประชุม
แห่งอิทธิปัจจูตา ชื่อว่าอิทัปปัจจยะ
ก็แล้วกะนะในคำอิทัปปัจจุบานี้ พึงค้นดูจากพระมหาสาศตร์เกิด
[ค่านความหมายปฏิจสมบูรณ์ในลักษติเดียรัย]
เจ้าลักธิบางวากล่าวรินจิ้นแต่ความเกิดขึ้น (เฉย ๆ ไม่มี
เหตุ) ว่าเป็นปฏิจสมบัติ โดยนัยดังวี่ว่า "ความมิง (สิ่งต่าง ๆ)
เกิดขึ้น และเกิดขึ้นอย่างถูกต้องด้วย (โดย) ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุ เช่น
ความเกิดแห่งปกติ (ประกฤติ - มูลเดิม) และปริสุทธิ (อัตมัน) เป็นต้น
มาหฤกษ์ช่วยอธิบายหนุนว่า ตาเป็นศัพท์แคม ไม่มีความอะไร เช่นเดียวกับ
เทวดาที่เกือในวินัยเอง ดังนี้ก็เป็นอันวว่า อิทัปปัจจยา ไม่ใช่ว่าดักทีติ คือไม่เปล่าว่า
ความ- แต่คำนี้พวกเดียวกันคือ ตตฺตา อติตตา อนุญาตา ก็เปล่าว่า ความ-
มาเป็นภายแล้ว อิทธิปัจจาตา ไม่เปล่าว่าความ- จะเข้าแหวกอย่างไรได้
ส่วนคำแปล อิทัปปัจจอญฺแจ ทิวงฺฉลไว้ว่า 'ความดำรงอยู่เป็นปัจจัยของสิ่งนี้'
นั่น โดยเข้าใจว่าสาพี้่านจะสรุปมาจาก "ขอความแห่งปฏิจสมบูรณ์" ในบรรลุว่า
"อิมสํ สติ อิทธิ โทติ อิทิสสุปปทา อิทธิ อุปปชฺชะ - ในเมื่อสิ่งนี้อยู่ส่งนี้อ้อม
เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้เองเกิดขึ้น -" นี่เอง