ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค~ วิภัชิมรรแปล ภาค 3 ตอน 1 - หน้าที่ 73
[1] ชีวิต
สหชาติธรรมทั้งหลาย ย่อมเป็นอยู่ด้วยธรรมชาตินั้น เหตุนี้
ธรรมชาตินั้น จึงชื่อชีวิต (แปลว่าสมชาติครื่องเป็นอยู่แห่งสหชาติ-
ธรรม) นั้นหนึ่ง ธรรมชาตินั้นเป็นอยู่เอง เหตุนี้ จึงชื่อชีวิต
(แปลว่าธรรมชาติเป็นอยู่) นั้นหนึ่ง ธรรมชาตินั้นเป็นเพียงความ
เป็นอยู่เท่านั้น เหตุนี้ จึงชื่อชีวิต (แปลว่าความเป็นอยู่) ส่วน
ลักษณะเป็นต้นแห่งชีวิตนั้น พึงทราบโดยที่กล่าวแล้วในชีวิตแห่งรูป
เกิด ความแตกต่างในชีวิต - นั่นก็คือ อันนั่นเป็นชีวิตแห่งรูปธรรม
ทั้งหลาย อันนี้เป็นชีวิตแห่งอรูปธรรมทั้งหลาย ทั้งนี้เอง
[2] สมาธิ
กรรมแห่งสมาธิฤทธิ์
กรรมใดจัดไว้ในสมในร้วมนี้ เหตุนี้ ธรรมมันชื่อว่า
สมาธิ (ธรรมผู้ตั้ง (จิต)ไว้สมอ) นั่นนึง ธรรมใดตั้งไว้ใจ
ชอบในอารมณ์ เหตุนี้ ธรรมมันชื่อว่า สมาธิ (ธรรมผู้ตั้ง (จิต)
ไว้โดยชอบ) นั่นนึ่ง ธรรมชาตที่ผ่านมาอสมาธิ่น ก็อคือความตั้งมั่นแห่ง
จิตเท่านั้นเอง
[ลักษณะ---แห่งสมาธิ]
สมาธินั้นมีความไม่พล่านไปเป็นลักษณะ หรือว่ามีความไม่ฟุ้งซ่าน
เป็นลักษณะก็ได้ มีการประมวลสหชาติธรรมทั้งหลายไว้ (ให้เป็น
กลุ่ม) เป็นรส จุดนี้น่าที่อาจสำหรับสนามไว้ (ให้เป็นก้อน)