ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิถีธรรมรวมแปลง ภาค ๑ ตอน ๑ หน้า ๕๗
เป็นพื้นฐาน (ส่วนมโนวิญญาณฐานซึ่งเป็น) อาสถานะ ได้แก่
เหตุุผลที่สาระกับสมาธิ มีองค์แจ้งซึ่งอารมณ์ ๖ เป็นลักษณะ
มีอันยังความยิ้มแย้มในเพราะวัตถุทั้งหลายอุบอพร (คือไม่ค่อยไร
นัก) ให้กดับแก้พระอรหันต์ตั้งหลาย ตัวอ้วนหลายตำแหน่ง (คือจิต
ชนิดนี้ทำกิจสิญจ์ๆ) เป็นรส มีความเป็นอย่างนั้น (คือเป็นที่สุด
บาท) เป็นปัจจุปฐาน มีหลักวัตถุเป็นปฏิกูล โดยส่วนเดียว
(เพราะเกิดแต่ในปัจจุบโวหารกท่านั้น) และ
ถามมาว่ากิริยาวิจัญญาณที่เป็นเหตุๆ มี ๑ ดั่งกล่าวมานี้
ส่วนที่เป็นเหตุๆจะมี ๔ โดยต่างแห่งสถุปัจธรรมโสมมัสนัสเป็นต้น
ดั่งศุภวิญญาณ แต่นี้เป็นความแปลกกันในกุศวิญญาณและกิริยา
วิญญาณนี้ คือ กุศวิญญาณเย่อเกิดแก่พระอรหันต์ตั้งหลายพวกเดียว
ก็ยังวิญญาณนี้เป็นกามาวาจมี ๑๐ ดั่งเป็นของแรก
ส่วนที่เป็นรูปวาวและอรูปวาวมี ๕ และ ๔ เหมือนกุศ-
วิญญาณ และความต่างจากกุศวิญญาณแห่งกิริยาวิญญาณทั้งสองนั้น
ก็พิจารณาโดยอิทธิขึ้นแก่พระอรหันต์ตั้งหลายท่านและน
ก็ยังวิญญาณทั้งหมดใน ๓ ภูมิเป็น ๒๐ ดังนี้
[วิญญาณทั้งปวงเป็นไปโดยอาการ ๑๔]
โดยประการดังกล่าวมานี้ วิญญาณทั้งสิ้น คือกุศวิญญาณ ๒
ที่มา มี ๓ คือ มโนภาวะ ๑ มโนวิญญาณ ๒ (?)