วิถีธรรมอันเปราะบาง ตอน ๑ : หน้า 305/405

ประโยค - วิถีธรรมอันเปราะบาง ตอน ๑ หน้า ๓๐๔ นั่น ต้อนนั้นจิตจิตใจคง ทำอารมณ์ของวงค์ให้เป็นอารมณ์เกิดขึ้น ขณะจิต ๑ (คือวงค์ ๒ อาวะนะ ๑ ชนะ ๕ ทาริรามนะ ๒ ฐตุ ๑) เพียงนี้นับเป็นคำดี ลำดับนั้น ปฏิสัญญิติศัพท์เกีื่อนแก่บุคคลนั้นในอารมณ์ นั่นนั่นแหละ ซึ่งมีอายุชั่ว ๕ ขณะจิตที่เหลือ นี่เป็นปฏิสัญญาอารมณ์ เป็นปัจจุบัน (เกิด) ในลำดับแก่วงค์จึงมีอารมณ์ ในมรณสมัย อารมณ์ทรามอันเป็นเหตุแห่งกลสิมรเป็นต้น มาส่อลองในทวาร ๕ ทวารใดวารหนึ่งของบุคคลอีกคนหนึ่ง ชนะ (เพียง) ๕ เพราะเป็นจิตกำลังอ่อนด้วนความที่มันจะเข้าไปมา และ ตามารามนะ ๒ เกิดขึ้นในที่สุดแห่งวงจูพะนึกถึงแรกตามลำดับแก่ บุคคลนั้น ดิฉิตดวง ๑ ทำอารมณ์ของวงค์ให้เป็นอารมณ์ กิขึ้น ก็เลยนะจิต ๑๕ คือ วงค์ ๒ อาวะนะ (๑) ทัสสนะ (เห็น ๑) สภาปจินนะ (๑) สันติรนะ (๑) โวฆูพะนะ (๑) ชนะ ๕ ตามามนะ ๒ ฐิติจิต เพียงนั่นว่านเป็นอฎิ ลำดับนั้น ปฏิสัญญิติ เกิดขึ้นในอารมณ์นี้นั่นแหละ ซึ่งมีอายุชั่วขณะจิต ที่เหลือ แม้ปิฏินธี นี่คือปฏิสัญญืออารมณ์เป็นปัจจุบัน (เกิด) ในลำดับแห่งจิตซึ่งมีอารมณ์ เป็นอดิ นี่เป็นอาการเป็นไปแห่งทุกข์ปิฏิธิ อันมีอารมณ์เป็นอดิด้าน ปัจจุบันบ่ง (เกิด) ในลำดับแห่งลุกจิตซึ่งมีอารมณ์เป็นอดิตีนี้ก่อน สำหรับผู้ตั้งอยู่ในภคดี (แต่) มีกรรอันไม่มีโทษได้สั่งสมไว้ คำหลังปวดบัดทึกสิ่งร้ายกาจโดยย่อก่อนนั้นและ โดยบรรจุคำขยายขวาง (แทน) ในคำว่าคำ เช่นว่า 'กรรมไม่มีโทษนั่นบ้าง กรรมมิด