วิวัฒนาการเปลือก ด ตอน ๓ : หน้า 102/405

ประโยค- วิวัฒนาการเปลือก ด ตอน ๓- หน้า ที่ 101 กำหนดเถูปอย่างไม่เหลือ ต่อเนื่องรจงเริ่มจำแนกรูปนั้น โดยกาล มือดันเป็นอาทิ จริงอยู่ รูปนั้น บ้างก็เป็นอาทิ บ้างก็เป็นอัตตา บ้างก็แตกต่างเป็นอนาคตเป็นต้นมั น ยิ้งบนชั้นที่เหลือิวามาเป็นต้น ก็ฉนี้นี้ [รูปปั้น] ในขั้นนี้หลายๆนั้น ข้อแรก รูปจัดเป็นอัตติโดยส่วน ๔ ด้วยอาณาจักร อาทิตย์ สัตติ สมัย และขณะ เป็นอนาคตและปัจจุบัน ก็อย่างนั้น ในส่วน ๔ นี้ ว่าโดย อาทิตย์ ก่อน ในทพหนึ่ง รูปของบุคคลผู้นี้ในกาลก่อนแต่ปฐมนี้ จัดเป็นอัตติต รูปในกาลต่อแต่วูเป็นอนาคต รูปในระหว่างกาลทั้งสองนั้น จัดเป็นปัจจุบัน รูปที่มีอุต และอาหารเป็นวิสภาคเป็นสมุฏฐานในกาลก่อนแต่มั น จัดเป็นอัตตดิ ภายหลังนั้น จัดเป็นอนาคต ฝ่ายรูปที่เกิดแต่จิต มีวิธีจิตหนึ่ง ชวนจิตหนึ่ง และสมาชิกจิตหนึ่งเป็นสมุฏฐาน จัดเป็นปัจจุบัน รูปในกาลก่อนแต่นั้น จัดเป็นอัตติต รูปในกาลภายหลังนั้นเป็นอนาคต สำหรับ - อุฏหนาใดยีร้อน มหาภูกาธิยฟว่า เย็นเป็นภาคของเย็น ร้อนนี้เป็นภาคของร้อน แต่ว่าเย็นหรือร้อนร่วมกันอยในร่างกายนี้ เป็นอาการอันหนึ่งไม่หย่อน ไมง งเป็นไปโดยสมดคลกัน อาการเย็นหรือร้อนนั้น ท่านเรียกว่าอากฤู- อุณหูหนึ่ง ที่ท่านประกอบศัพท์ออก- หนึ่งได้นั้น เพราะอุณหูที่เป็นสภามิทมาก แม้ในอาหารก็อย่างนั้น