ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิภัทริมรณเปล ภาค ๑ ตอนที่ 204
สัมมาอาชว์นั้นแหละ ตัดโศกซะเสียได้ขาด แห่งพระโอโฉนั้น ผู้ตั้ง
มั่นอยู่แล้วในภูมิแห่งศีล กล่าวคือ สัมมาอาชว์ สัมมาอาชว์นั้น อันใด วิริยะของนั้นชื่อสัมมาอาชว์ สัมมา-วายามนั้น มีการประคอง (จิต) ไว้เป็นลักษณะ มีสัมมปิธาน ๕
อันยังองค์ธรรมที่ยังไม่เกิดมีให้เกิดขึ้นเป็นต้นเป็นรส มีอผลมิจฉา-วายามะเสียได้เป็นปัจจุบัน
[สัมมาอาชว์]
ความไม่มีแห่งใจ อันสัมมาอาชว์ด้วยสัมมาวายามะนั้นแหละ กำจัด
มิจฉา-อาชว์ออกเสียได้ แห่งพระโอโฉนั้น ผู้เพียรพยายามอยู่อย่างนั้น ชื่อสัมมาอาชว์ สัมมาอาชว์นั้นมีการตั้ง (สติ) ไว้นั้นเป็นลักษณะ มีความ
ไม่เล่นเป็นรส มีการมุ่งจริดได้เป็นใจปฏิญาณ
[สัมมาสติ]
เอคคตาแห่งจิต อันสัมมาอาชว์ด้วยสัมมาสตินั้นแหละ ทำลายมิจฉา- สัมมาอาชว์ได้ แห่งพระโอโฉนั้นผู้มีจิตอันสติขันออดเยี่ยมรำาอยู่ย่านั้น
ชื่อสัมมาอาชว์ สัมมาอาชว์นั้นมิความไม่สายไป (แห่งจิต) เป็น
ลักษณะ มีอันตั้ง (จิต) ไว้มันเป็นรส มีการมิจฉา สมโธ เป็น
ปัจจุบัน และ
นี้เป็นนะในทุกนิจธรรมนี่ปฏิบทนเทค
วิจัยฉะว่าอาชว์เป็นต้น ในอย่สงนี้ บัญฑิตพึงทราบ ดัง
กล่าวมานี้