วิชาปีมรมคราเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๓ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 1 หน้า 332
หน้าที่ 332 / 405

สรุปเนื้อหา

เนื้อหามุ่งเน้นไปที่ความหมายและการจัดแยกของรูปพระหมี่จำพวกพระหมึกิยะ พร้อมทั้งรายละเอียดเกี่ยวกับสันติสีสละและการกำเนิดของสัตว์ในด้านวิญญาณ โดยมุ่งเน้นว่าบันฑิตควรทราบเกี่ยวกับชื่อและนามรูปของสิ่งต่าง ๆ ที่มีปัจจัยสัมพันธ์กับวิญญาณ และยังมีรายละเอียดเกี่ยวกับการเชื่อมโยงระหว่างธรรมและรูปเพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ชัดเจน.

หัวข้อประเด็น

- รูปพระหมี่
- สันติสีสละ
- วิญญาณ
- ปฏิสนธิ
- ธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิชาปีมรมคราเปล่า ภาค ๓ ตอนที่ ๓ หน้า ๓๑ รูปพระหมี่จำพวก พระหมึกิยะ เป็นดัง สันติสีสละ ๔ โดยเป็นรูป ด้วยอำนาจแห่งจักบุตละ โสดาละ ภูตาละ วัตถุกาละ และวิธีนทรานวะ กับรูปอันนี้ ๗ ย่อมปรากฏ เหตุนี้น & โดยกระจายรูปของรูปพระหม เหล่านี้ออกไป (ก็) ธรรม ๔๒ คือ (รูป) ธรรม ๕๘ โดยเป็นรูป รูปนี้ ๗ นั้นบันฑิตพึงทราบว่าชื่อว่า นามรูป อันมีเพราะปัจจัย คือวิญญาณ แต่โดยถือเอามั่งไม่ได้ถือเอาชัก (รูป) ธรรม ๒๓ ที่ชี้ขึ้นจากสันติสีสละ ๓ หมวดออกสีละ ๔ (เหลือ) ๑๕ ส่วนในภาพ เทถูที่เป็นปฏิสนธิแห่งเหล่าสัตว์โอกาปิคะกำเนิดที่เหลือคือดีดีแห่งเหล่าสัตว์สังเทสะก่ำเนิดดีดี ที่มีภาวะและมีอายตนะครบ สันติสีสละ ๙ โดยเป็นรูปและอรูปรุ่น ๓ ย่อมปรากฏเหตุนี้ โดยกระจายรูปเหล่านอกไป (ก็) ธรรม ๓๓ คือ (รูป) ธรรม ๖๐ โดยเป็นรูปปรับรูปอัน ๓ นั่นบันฑิตพึงทราบว่าชื่อว่า นามรู้อันมีเพราะปัจจัย คือวิญญาณ แต่โดยถือเอาเองไม่ได้ถือเอา ชัก (รูป) ธรรม ๕๕ (ที่ชี้นำ) จากรูปสันติสีสละ ๖ หมวดออกสีละ ๑๔ นี้ เป็นการบันฑิตย่อสูง ส่วนอย่างต่ำ การนับนามรูปนั้นมี เพราะเป็ปัจจัยคือวิญญาณในปฏิสนธิแห่งเหล่าสัตว์ผู้รับผลสันติสีสละนั้น ๆ วิลก (บวกพร่อง) ก็พึ่งทราบโดยลด ๆ ย่นลงบ้าง ขยายออกบ้าง ตามเกณฑ์แห่งสันติสีสละนั้น ๆ เกิด ๑. สันติสีสละ ๗ คือ วิญญ- วิวะ- อากุ่ง- โตะ- มานะ- วิชนา- กะทะกะ ๒. ปฐพิมพ็อดีดี ที่ถูกเป็น… ขนาน เอก… ๓. ปฐพิมไม่เป็น เสน เข้าใจว่าถูกเป็น เอต เนื่องความส่องไปอย่างนั้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More