การดับทุกข์ตามหลักธรรม : หน้า 194/405

ประโยค - วิชาธรรมมะเปล่า ภาค ๑ ตอนที่ ๑๓ หน้า ๑๙๓ นั่นแหะ พระผู้มีพระภาคเจ้าเมื่อทรงแสดงความดับแห่งทุกข์ จึงทรงแสดงโดยความดับแห่งสมุทัยนั้นเอง อันพระตถาคตทั้งหลาย เป็นผู้มีความประพฤติสมอด้วยสีสะ ท่านจะดับทุกข์และจะแสดงความดับทุกข์ ย่อมปฏิบัติในเหตุ มีได้ปฏิบัติในผล ส่วนเดียรรีย์ถึงทั้งหลาย มีความประพฤติสมอด้วยสุขา เขาดับทุกข์และจะแสดงความดับทุกข์ ย่อมปฏิบัติในผล โดยแสดงอัตติลิมาณโศกเป็นต้น หยุดปฏิบัติในเหตุไม่ ด้วยประการณะนี้ ประโยชน์ (ความมุ่งหมาย?) แห่งการแสดงความดับแห่งทุกข์ด้วยอำนาจความดับแห่งสมุทัย บันติพึงทราบ โดยนัยดังนี้ก่อน [แก้รอยบากกฤษฎฎฐ] ส่วน (ต่อไป) นี้ เป็น (แก่) อรรถ (แห่งอัฏฐกุฎฐฎ) คำว่า ตุตสาเย สุนหาย ความว่า แห่งดับที่พระผู้มีพระ- ภาคเจ้าตรัส (ลักษณะ) ว่า โปโนพุวิกา- มีภารกิจอภา (ใหม่) อีกเป็นปกติ เป็นอาทิ แล้วทรงจำแนกโดยประเภทมีความดับหายเป็นดังนั้น ๓. คืแทนที่จะดับกิเลสอันเป็นเหตุให้ทุกข์ เกิด กลับหายามจากบาดมตนหน้าบ่อเข้า ท่านวาระสิ้นนั้น เมื่ออถูรึตอบแล้ว มันไม่มีวิโรธฤๅูคง เห็นตัวคนร้อง แล้วก็พยายามจับตัวคนประหารเสีย ลูกศรไม่มากอีก ส่วนสุนัขนั่นถูกวางด้วยก่อน ดินแล้วก็มีแต่หัวใจจับกันก่อนดิน ไม่ได้จะเพิดคนวางไปเสีย ก่อนดินก็มาอีกรึไป