วิถีธรรมครูเปลภาค ๓ ตอนที่ ๑๘๖ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 1 หน้า 187
หน้าที่ 187 / 405

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงอุปายาสเป็นธรรมนำไปสู่อาการทุกข์ โดยการเปรียบเทียบกับสภาวะของน้ำเดือดและการกระทำที่ทำให้จิตมีความทุกข์ วิธีในการเข้าใจและพัฒนาตนเองให้มีปัญญา และการดำเนินชีวิตร่วมกับผู้อื่นอย่างมีสติและเข้าใจสถานการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า. การศึกษาธรรมนี้นำไปสู่การพัฒนาปัญญาและการลดลงของทุกข์.

หัวข้อประเด็น

-อุปายาส
-ทุกข์
-ปัญญา
-คำสอนพระพุทธเจ้า
-จิตใจและการดับทุกข์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิถีธรรมครูเปลภาค ๓ ตอนที่ ๑๘๖ อุปายาสเป็น (เจตสิก) ธรรมอันหนึ่งบังเกิดในสง่าภันธ์ อุปายาสนั้นมีความแผดเผิดจิตเป็นลักษณะ มีการทอดคอนไม่เป็นรส มีความตรงความเป็นไจปัญญา ส่วนว่า อุปายาสเป็นทุกข์ พึงทราบว่าเพราะความเป็นสง่าบทุกข์ เพราะแผดเผิดและเพราะทำร่างกายให้เมื่อยชัดด้วย เพราะเหตุนี้นักปราชญ์จึงกล่าวคำประพันธ์นี้ไว้ว่า จิตฎสุด จ ปริหนนา ปป ๆ ทุกข์ ไป ๆ โดด โอฌตโต อุปายาส ย่อมยังทุกข์ไปให้คิด ทุกข์นั้นว่ามี ประมาณยิ่ง เพราะทั้งแผดเผิดจิต ทั้งทำให้ เมื่อชิดเหตุเนื่อง อุปายาส พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสว่า เป็นทุกข์ นี้เป็นวิจินฉันในอุปายาส [เปรียบเทียบโลภะรินทะอุปายาส] ก็แล้ว ในโลภะ รินทะ และอุปายาสนี้ โลภะ พึงเห็นเหมือน การที่ (น้ำ) เดือดอยู่ในภาชนะด้วยไฟอ่อน ๆ ประดาษ พึงเห็น ดังการ (ลั่น) ออกจดากษณะแห่งนี้เมื่อด้วยไฟแรง อุปายาส พึงเห็นเช่นการเดือดจะแห้งไปออยู่ในภาชนะนั้นเอง แห่งน้ำที่เหลือ จาก (ลั่น) ออกข้างนอกแล้วไม่พอจะ (ลั่น) ออกอีก [อุปปายสัมโพธุกทุกข์] การร่วมข้ากับสัตว์และสังจากทั้งหลายที่ไม่ชอบใจ ถืออัปปาย สัมโพธิ อัปปายสัมโพคนั้น มีการพบปะกับสัตว์และสังจากที่ไม่ ปรารถนาเป็นลักษณะ มีการทำความดับใจเป็นธรร มีความเกิด
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More