ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - วิทยาธิรมรรเปล่า ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 60
[๓. อาวชนะ]
ก็เมื่อความสืบต่อแห่งวงค์เป็นไปอย่างนั้น ในกาลใด อิน-
หรือของสัตว์ทั้งหลายควรแก่การรับอารมณ์ได้ ในภาคนั้น เมื่อรุ่งเชิง
คลอดจักเข้า ความประสานแห่งจักรประสาน เกี่ยวกับปรุปมิขึ้น แต่
นั้น ด้วยอานภาพแห่งความประสานกัน วังจดนะ (ความไหวแห่ง
วงค์) ก็มีขึ้น ต่อกันครั้งดับไป กิริยามโนโนรตุาทำบั้นนั้น
แหละเป็นอารมณ์ เป็นดังตัดวงค์ ยังวังจดนะ (กิริออความคำนึงถึง
อารมณ์) ให้ล้วนเกิดขึ้น นับแต่นั้นโลดควรเป็นดังนี้ แต่
ในโมนาวาร เมื่ออารมณ์ผัง 6 ถึงคลอด (แห่งโม) เข้า ความฤทธิ์-
กิริยามโนวิญญาณาธาตุที่สำคัญของอุบากา เป็นราวะตัดวงค์ ยัง
วังจดนะให้สำเร็จ เกิดขึ้นในลำดับแห่งวงค์ตนะ และ
ความเป็นไปแห่งฤทธิ์วิญญาณ 2 ดวง ด้วยอานุข่าวชนะ พิง
ทราบดังกล่าวมานี้
[๔-๕. ทัศนะ สวนะ มายะนะ สายนะ ผุสนะ]
ก็และในลำดับแห่งอาวชนะ ขึ้นแรก จตุวิญญาณอันมีญาณ
ประสาทเป็นที่ตั้ง ยังมัสสันณ (กิริออการเห็น) ให้สำเร็จเป็นไปในจักร-
ทวาร โลด..มน..ชีวา..ภาย..วิญญาณ (อันมีโลสประสาท..
มานประสาท..ชีวาหประสาท.. กายประสาทเป็นที่ตั้ง) ยังถึงมีสวน-
กิจกิ (กิริออการไ้ด้ยืน) เป็นต้นให้สำเร็จเป็นไปในทวารมีโลสตวารเป็น
อาณวิญญาณอันนั้น (ที่เป็นไป) ในอารมณ์ทั้งหลายที่เป็นอุคษะ