วิถีมรรคาเปลาก ตอนที่ 1 : หน้า 308/405

ประโยค- วิถีมรรคาเปลาก คำ ตอนที่ 1- หน้าที่ 307 ซึ่งตั้งอยู่ข้างขนจิตเดียว แม้ปฏิสันนิษฐิเป็นปฏิสนธิเป็นปัจจุบันนาม ส่วนอีกผู้หนึ่ง สถิตอยู่ในสติสำหรับบุคคลผู้นั้นได้หรือติ ด้วยอำนาจมีกิริยาสินามเป็นอาติ ในมนุษย์มา กามวรรษกล กรรม กรรมมิตหรือคติยมอย่างใดอย่างหนึ่งบ้าง สถิตินิมิตมิมีมิต แห่งปฏิสนธิเป็นต้นบ้าง มรรคดึกตั้น มาสู่คลองในโมนาวา หรือจะนับอารมณ์ประดับต้นเป็นเหตุเกิดในคลองในขณะทวารถ หรือจะนับอารมณ์ประดับต้นเป็นเหตุเกิดในคลองในขณะทวารถ หรือโสดาว อันใดอันหนึ่ง ชนะ (เพียง) ๕ เพราะเป็นจิตมี กำลังอ่อนด้วยความที่มาระเข้าไปเข้าไป เกิดขึ้นแก่บุคคลผู้นั้น ในที่สุด แห่งวิถีผันที่เกิดขึ้นตามลำดับ เพราะตามมนะอ่อนโยมไม่มีแก บุคคลผู้นั้นถึงติปมารดทั้งหมด เทดูบู ฉุจิตตดวง ๑ จึงทำอารมณ์ แห่งดวงใจให้เป็นอารมณ์เกิดขึ้นในลำดับแห่งชนะนั่นเอง ในที่สุดแห่ง จุติจิตนั้น ปฏิสนธิอิจฉามตามที่เข้ามาปรากฏอย่างใดอย่างหนึ่งเป็น อารมณ์ หยั่งเข้าในสติเป็นนามวาวรหรือมหรด สถานใดสถานหนึ่ง แล้วก็เกิดขึ้น นี่เป็นปฏิสนธิอิจฉาเป็นอิติคราม์ เป็นวัตถุปธรรม แมปฏิสนธิในลำดับแห่งอารุปฏิ กิฬิทราบโดยท่านเองนั้น นี่เป็นอาการเป็นไปแห่งปฏิสนธิที่เป็นอิจฉารม์ นวัตถีพารวมณ์ ปัจจุบันนามณ์ (เกิด) ในลำดับแห่งสุดจิตซึ่งเป็นอิติคราม์ นวัตถีพารวมณ์ ฝ่ายผูมาปกรรรมอยู่ในทุกข์ (ในมนุษย์) ย่อมมีกรรม (ที่