ทฤษฎีสงบระบับในวิทยาธิรรมภาค ๑ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 1 หน้า 70
หน้าที่ 70 / 405

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงทฤษฎีที่มีการประสมในธรรมชาติภายใต้แนวคิดสงบระบับ โดยอ้างอิงถึงพระธรรมคำสอนที่สอดคล้องเกี่ยวกับการประสมของสังขตะและคุณสมบัติของสงบระบับ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดการมองเห็นธรรมชาติต่างๆ ได้อย่างชัดเจน โดยเฉพาะการประสมที่สร้างความเข้าใจในรูปแบบการทำงานของกรรมและเจตสิกที่ผ่านมาในพุทธศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-ทฤษฎีสงบระบับ
-การประสมในธรรมชาติ
-ความหมายของเจตสิก
-การตีความคำสอน
-พุทธธรรมและการปฏิบัติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ: "ประโยคฯ - วิทยาธิรรมแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้าที่ ๖๙ เป็นทฤษฎี ดังความจำที่เกิดขึ้นแก่ลูกเนื้อทั้งหลาย ในพุทธคนที่พูดด้วยหญิง ว่าเป็นคน (จริงๆ) จะนั่นแล นี่เป็นกฎบอ่อยงผังพิสดารในสัญญาขั้นหนึ่ง [สงบระบับ] ส่วนข้อใดข้าพเจ้ากล่าวว่า "สงบระบับ" พึงทราบว่า (เรียกอย่างนั้น) เพราะรวมธรรมชาติที่มีการประสม (เจตสิก) เป็นลักษณะ สิ่งทุกอย่างเข้าด้วยกัน ดังนี้ บัญญัติพิสดารในฉันนั้น (ต่อไป) ธรรมชาติที่มีการทำให้เป็นกลุ่มเป็นลักษณะ คือว่าธรรมชาติมีการประสมเป็นลักษณะ ก็ธรรมชาตินั้นคืออะไร ? คือสงบระบับเอง ดังพระผู้พระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า "อถกิฎิทั้งหลาย เพราะธรรมเหล่านี่ย่อมประสมสิ่งที่เป็นสังขตะ เพราะเหตุนี้ ธรรมเหล่านั้นจึงได้ชื่อว่า สงบระบับ (แปลว่าธรรมผูประสม?) ดังนี้ [ลักษณะ...แห่งสงบระบับ] สงบระบับดังนั้น มีการประสมเป็นลักษณะ มีการประสมเข้าเป็นรส มีความเพอออกไปเป็นปัจจุบัน มันเป็น ๓ ที่เหลือเป็นบุตรฐาน สงบระบับ ๑ สงบระบับ ๒ สงบระบับหลาย แม้เป็นอย่างเดียวโดยลักษณะเป็นตันคัลกล่าวมา นี้ (แต่) ว่าโดยชาติก็เป็น ๑ คือ กสิฏ อกสิฏ อัชฌากฏ ในสงบระบับ ๑ นั้น สงบระบัณฑ์สมปฏิบัติตัวอย่างลูกศิษย์ญาณจัดเป็นลูกสงบระบู ที่สมบูรณ์ .ส. นบุตรวา. ๑๗/๑๐๖"
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More