วิถีธรรมและสมันตรปัจจัย : หน้า 270/405

ประโยค- วิถีธรรมประกอบ 3 ตอน 1 หน้า 269 ชื่อว่ามันตราปัจจัย เพราะความเป็นธรรมไม่มีระหว่ากันโดยกล่าว คือไม่มีภาคั้น ?) ดังนั้นใด ในดนับผิดจากบาลว่า "เมื่อพระโยคาวจรออกจากบิรณ ในสัญญาณสัญญาณบุคคลอ่อนเป็นปัจจัย โดยเป็นสมันตรปัจจัยแห่งผลสมันตร ดังนั้นดนับ ในความที่ธรรมที่สมมันตรปัจจัย เพราะความเป็นธรรมไม่มีระหว่ากันนั้น อาจารย์ทั้งหลายกล่าวแม้ว่า "ความที่ธรรมมันเป็นธรรมสามารถในฉันธรรมทั้งหลายได้ฉันนี้ได้สื่อไป แต่เพราะกำลังแห่งกาวกันไว้ ธรรมทั้งหลายที่เป็นสมันตรจึงเกิดขึ้นไม่ได้" ดังนั้น แม้คำนั้นก็ยังความไม่มีแห่งความเป็นกาลนั่นตะ (ไม่มีระหว่ากัน) นั่นเองให้สำเร็จ (คือพิสูจน์ให้เห็นว่าความเป็นกาลนั่นตะไม่มีนั่นเอง) เพราะความเป็นกาลนั่นตะในธรรม นั้นไม่มีอำนลังแห่งกาวน เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าทั้งหลายจึงงดยืนยันข้ออธและ (คือกาลนั่นตะไม่มี) ก็ฤๅด้า ไ ความเป็นกาลนั่นตะไม่มี เพราะเหตุนี้ นความที่ธรรมมันเป็นสมันตรปัจจัยก็ใช่ไม่ได้ด้วย ด้วยว่าความเห็นของท่านทั้งหลายว่่า 'ธรรมซื้อว่าเป็นสมันตรปัจจัยแห่งธรรมทั้งหลาย" เพราะความเป็นธรรมไม่มีระหว่ากันโดยกล่าว (เช่นนั้นนี้) เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายอย่าทำความยิดมั่น (ความเห็น) ไปเลย พึงเชื่อเกิด (ว่า) ความต่างกันในปัจจัยนี้ก็เพียงแต่โดยพยัญชนะเท่านั้น หาต่างกันโดยอรฺก็ ต่างกันโดยพยัญชนะอย่างไร? ต่างกันเท่านี้ คือ