วิชุทธิมรรคเปลาะ ๑๓ ตอนที่ ๓๔๓ วิสุทธิมรรค ภาค 3 ตอน 1 หน้า 344
หน้าที่ 344 / 405

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงวิชุทธิมรรคเปลาะที่ ๑๓ โดยเฉพาะบทที่ ๓๔๓ ที่กล่าวถึงคาถาสังขปนามเป็นปัจจัยแห่งอายตนะที่เหลือ จากการอภิปรายเกี่ยวกับวิชนานามและปัจจัยต่างๆ เป็นการอธิบายถึงความสำคัญของนามและรูปในทางปฏิบัติและทฤษฎี. เนื้อหาเน้นในเรื่องของอายตนะ ๔ และหลักการที่เกี่ยวข้องกับวิชนานามที่ประกอบไปด้วยการศึกษาและการทำความเข้าใจถึงหลักการในวิชานี้. ประกอบด้วยแนวคิดที่นำเสนอว่าแม้ว่านามนั้นจะแตกต่างกัน แต่ยังคงเป็นปัจจัยที่จะส่งผลต่ออายตนะ ๔

หัวข้อประเด็น

-อายตนะ ๔
-วิชนานาม
-คาถาสังขปน
-ปัจจัยทางจิตใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - วิชุทธิมรรคเปลาะ ๑๓ ตอนที่ ๓๔๓ [คาถาสังขปนามเป็นปัจจัยแห่งอายตนะที่เหลือ] ในปฏิคาหณะ๓๘ วิชนานาม เป็นปัจจัยแห่งอายตนะ๓๘ ที่เหลือ๔ อย่าง แม้ว่าบานาน ท่านก็ประกาศไว้เหมือน อย่างนั้น [ขยายความ] กล่าวว่า ในปิติถานครั้นนั้นเหละ๓๘ วิชนานามที่เป็นวัตถุแห่ง ประสาทมีฎุกประสาทเป็นต้นก็ นอกนั้นก็ ย่อมเป็นปัจจัย๔ อย่าง แห่งอายตนะที่เหลือ ๔ มีขยายตนะเป็นอาทิ โดยเป็นปัจจฉานฺท--- วิปุญญ---ติติ---และอวิคัปปิ จ ก็เลยวิชนานามเป็นปัจจัยอย่างใด แม้ว่าบานาน ท่านก็ประกาศไว้(ว่าเป็นปัจจัย) อย่างนั้นเหมือนกัน เพราะเหตุนี้ พึงทราบว่า นามแม้แตกต่างกันโดยเป็นกุศลเป็นตน ก็ เป็นปัจจัยแห่งอายตนะ ๔ นั้น ๔ อย่าง นามอย่างเดียวเป็นปัจจัยแห่งอายตนะใด ๆ และเป็นปัจจัยด้วย ประกายด (๓) ในปฏิสนธิกาลหรือในปฏิคาหณะ๓๘ มนติทิพงษ์ราษ โดยประกาศนั้น (๓) ดังกล่าวว่านะ นี้ เป็นอันดับแรก [รูปเป็นปัจจัย] [คาถาสังขปน] ส่วนรูปไม่เป็นปัจจัยแห่งอายตนะ แม้ อย่างเดียวในรูปภาพนั้น แต่ไปปัจจัย-
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More