วิสุทธิธรรมนลกานปลด ภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้าที่ ๒๔๖ : หน้า 247/405

ประโยค - วิสุทธิธรรมนลกานปลด ภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้าที่ ๒๔๖ โดยอรรถก็คือบันเป็นต้นเหตุแห่งอิทธิพลของธรรม เป็นความที่มีอิทธิพลในธรรมชาติซึ่งชื่อวิชาคือ (ทำอรรถแห่งอิทธิพลบันให้ปรากฎ) (๕) ธรรมชาติใด สัตว์ดั้งหลายให้แผ่นในปณิธาน คติ ภู วิญญาณจิต และสัตว์วาสทั้งปวง ในสงสารอนปราจจากที่สิ้นสุด เหตุ นี้ ธรรมชาตินี้จึงชื่อวิชาคือ (สัตว์ใดให้แผ่นไปในสงสารอนปราจจาก ที่สิ้นสุด) (b) ธรรมชาติใด่ย่อนำไปในบัญญัติธรรมทั้งหลาย มีหญิง และชายเป็นต้น อันไม่มีอุปโดยมิติ ไม่แผ่นไปในบัญญัติธรรมมี ขันเป็นอาติ แม้มีอยู่โดยมิติ เหตุนี้ ธรรมชาตินั้นจึงชื่อ อวิชา (แผ่นไปในอวิชามานบัญญัติ หรือไม่แผ่นไปในวิชามานบัญญัติ) (ก) อื่นอีกหนึ่ง ธรรมชาตินั้นชื่อวิชาคือ เพราะปิดเสียซึ่ง วัดคุณและอารมณ์แห่งวิญญาณมีจิตจิตจิตเป็นต้น และซึ่งธรรม ทั้งหลาย ทั้งที่เป็นปฏิรูปบาท (คือปัจจัย) และที่เป็นปฏิรูปมัน (คือผล) (ดังนี้) ก็ได้ (โดยสภาวะ) [ปัจจัย] ผลอาศัยธรรมไป ธรรมนี้ชื่อปัจจัย (แปลว่าวรรณะเป็นที่ อาศัยไปแห่งผล) ศัพท์ว่า "ปฐวร - อาศัย" หมายความว่าไม่เว้น ไม่ ปฐวีส ศัพท์ว่า "เอธ - ไป" หมายความว่าเกิดขึ้นและเป็นไป อีก . มหาฤทธิ์งานสังกุฎ สื่่ว่าอิทธิในอวิชชาในธรรมนั้น ท่านจึงเอาคะนะดับสัพพ์ อนุวริต ชาวปดี้ คือ อ. จาก อนุก วิ. จาก วิริต ช. จาก ชาวปดี ประกอบเข้า ลบออกย อื่น ๆ เสียดัง ตาม ช. อามทอที่บรรจ์ ๑ สำเร็จรูปเป็น อวิชชา