ทรงพระเจริญ - วิชาธัมมครเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๑๙๖ : หน้า 197/405

ทรงพระเจริญ - วิชาธัมมครเปล ภาค ๓ ตอนที่ ๑๙๖ ไม่ควรกล่าวว่า “พระนิมพานไม่มฺิ เพราะมีใช้สิ่งที่จะพึงได้” อนุว่า ว่า บุญชนโง่ ๆ ไม่ได้ (ประสบ) ส่งใจ ส่งนั้นย่อมไม่มี ดังนี้ หากว่านะไม่ (เพราะท่านผู้ได้ประสบอยู่) อันซ่ง ไม่กรวดกล่าว ว่าพระนิมพานไม่มี อะไร เพราะฉะนั้น (คือเป็นผิดต่อ) ความ ไม่เป็นหมันแห่งความปฏิบัติ จริงอยู่ เมื่อพระนิมพานไม่มี ความ ปฏิบัติชอบที่สุดในธรรมขันธ์ ๓ มีสิลักษณ์เป็นต้น อันสัมมา- ทิฏฐินำหน้า ก็ต้องเป็นหมัน แค่ความปฏิบัติชั้นนี้ หามีมั่น ไม่ เพราะเป็นเหตุให้ถึงพระนิมพานได้แล” ถ้ามีคำว่า “ความต้อง (คือเป็นผิดต่อ) ความไม่เป็น หมันแห่งความปฏิบัติไม่มีดอก เพราะความปฏิบัตินั้น ก็เป็นเหตุให้ถึง ความไม่มี (อย่างไรล่ะ)” ดังนี้ไว้ คำแก้พันธจะว่า “ความไม่มีเป็น นิพพาน” หามได้ เพราะไม่มีกรรรรบพระนิมพาน ในเพราะความ ไม่ม (ขันธ์) อดีตและอนาคต (ไม่มขันธ์อดอนาคตดับบรรลุพระ- นิพพานได้)” หากยังอีกว่า “มีใช่แต่นั้นอีดีดอนาคตเท่านั้น” แม้วาความ ไม่มัดตามนั่น (คือชนีปัจจุบัน) ทั้งหลาย ก็เป็นนิพพานด้วย” ดังนี้ไว้ คำแก้พันธว่า “หามได้ เพราะพระนิมพานหาได้เพราะความ