วิสัชกรรมเปลว: ความทุกข์และวิธีการจัดการ : หน้า 184/405

ประโยค - วิสัชกรรมเปลว ๓ หน้าที่ ๑๘๓ สัตตานะ หาย โสกา ฯ เปว ฯ ฯ ฯ ฯ ทุกโคนี - วุจุจิติโสก โศกย่อมแทบหัวใจของสัตว์ทั้งหลาย ดั่งอุทร อายพยพิแทนเอา และยังหย่าร้ายใจเอาอย่างร้ายแรง อีกด้วย ราวกะหลาวหลีกเผาไฟ (ทีมเข้าไป) เผาเอา และยังนำวิธีรุกข์ต่างโดยความเจ็บไข้ ความแก่และความตายมาด้วย เหตุใด เพราะ เหตุนี้ โโลนั้น พระผู้พระภาคเจ๋จึงตรัสว่า เป็นทุกข์ นี่เป็นวิินิจฉัยในโลก [ปริทา]: ความคำคราญแห่งคุณชาติผูทุกข์มีเสมอไปเป็นกัน ต้องเอา ชื่อปริเทวา ปริเทวะนั้น มีความพรานเป็นลักษณะ มีกรบอก (รำพัน) ความดีความเสียดเป็นรส มีความกลิ้งกลอกไปเป็นปัจจุบัน ส่วนที่ว่าปรารถะเป็นทุกข์ พึงทราบว่า เพราะเป็นส่งรุมกูและเป็น ที่ตั้งแห่งทุกข์ด้วย เพราะเหตุนี้ นักปราชญ์จึงกล่าวคำประพันธ์นี้ ว่า ยี่ โลกสุติวิโกติ ปริทวาทีโม ปป ๆ ทุกโบติ เตน ภควา ปริทวามาห บุคคลผูต้้องสรโลกประหารเอาแล้ว ยังมาตำรำคราญ หมายความว่า ความโลกทำให้เกิดความเจ็บป่วยขึ้นได้ ทำให้แก่เร็ว และโศกหนัก ถึงตายได้