ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- วิจิตรธีรมแปลก ภาค ๓ ตอนที่ ๑ หน้า 350
เพื่อส่องความว่า ผัสสะแม้นเดียว
มืออยตะหลายอย่างเป็นแดนเกิดได้
คำว่า "โดยเฉกอวนะนึกษ" เป็นต้น ความว่า พระตาถเจ้าวง
แสดงพระพุทธธิบายว่า ผัสสะอันเดียวอ้อมมีพระอายตนะหลายอย่าง
ได้ โดยแสดงออกด้วยคำเป็นเอกพจน์นี้ว่า " สพายตนปอญจ ผฺโลฺ "
ส่วนว่า ในอายตนะทั้งหลาย
บํานิติทิพงษ์เขียนอายตนะ ๕ ในความเป็น
ปัจจัยแห่งผัสสะนั้น ๖ อย่าง พึงชี้แจงอายตนะ ๑ ถอดอายตนะ ๕ นั้นไป ในความเป็น
ปัจจัยแห่งผัสสะนั้น ๕ อย่าง พึงชี้แจง
อายตนะภายนอก ๖ ในความเป็นปัจจัย
แห่งผัสสะนั้นตามที่มันเป็น
(ต่อไป) นี้เป็นคำชี้แจงในความที่อายตนะเป็นปัจจัยแห่งผัสสะนั้น
อันดิบแรก อายตนะ (ภายใน) ๕ มิได้ขาดตะเป็นด้น เป็น
ปัจจัย ๖ อย่าง โดยเป็นนิสสโลย---บุรษตา---อินทรีย์---วิมุต---อัคติ---
และอวิทัปปังแห่งผัสสะ ๕ อย่าง โดยแยกเป็นจักษุสมผัสเป็นด้น
อายตนะ ๑ ดังอายตนะ ๕ นั้นไปคือมนายตนะอันเป็นวิภา เป็นปัจจัย ๓
อย่างโดยเป็นสหชาติ---อัญญมัญญ---นิสรสะ---ปาโก---อาหาร---อินทรีย์
. ปฏิสังพไว้เป็น เอโก ปนกานด... นั้นคาดเคลื่อน ที่ถูกต้องเรียงดังเป็น
เอโกนาคตน... ซึ่งมหาจักดับกล่าวว่า เอโกนาคตน... (ปฏิสังในมหาภูมิ
ก็เรียงไว้คำเคลื่อนเหมือนกัน)