วัชิฆิมรรภาค ๑ ตอน ๑ : หน้า 100/405

ประโยค- วัชิฆิมรรแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้าที่ ๙๙ สรุปเหตุผล ในสังอย่างนั้น อันยกสั่งจากทั้งหลายที่สมปุญด้วยเหตุอธิกรณ์วิริยะภญาณจัดเป็นเหตุผล อันเหตุภิฬายังสังฆารามเหล่านี้สมควรกับ สังฆารามที่ประกอบด้วยกุลิสิงห์กมภมโนธาตุ และอันเหตุบุญธรรมาภาวะ ทั้งคู่ แต่ริยะ (ที่ประกอบ) ด้วยมโนภิญญาธาตุทั้งคู่เป็นอีกวิธีวิธี (วิธียิ่ง) และสมาธิก็เป็นสมาธิซึ่งมีมิติบำลังก เพราะมีวิริยะร่วม นี้เป็นความแปลกในสังฆารามที่ประกอบด้วยมโนภิญญาธาตุทั้งหมดนั้น ส่วนอธิฬกสังฆารามทั้งหมด ที่สับสุมด้วยเหตุภิญญาวิริยะ จัดเป็นสังฆุ ในสังฆารามวิถีสังฆาราม ข้อแรก สังฆารามที่สมปุญด้วยมามวจรวิญญาณ ๔ เว้นวิธีดี ซึ่งเป็นเหมือนกับสังฆาราม ที่สมปุญด้วยากวารกุสล ๔ สังฆารามที่สมปุญด้วยรูปาวกุสลิ-ญาณและครูวาริกิวิญญาณเล่า ก็เป็นเช่นกันกับสังฆารามที่สมปุญดับกับ ตัวกุสลวิญญาณแห่งวิญญาณเหล่านั้น ทุกประการเหมือนกันและ สังฆารามทั้งหมดแม้เป็นอัพงตะ บัณฑิตพิจารณาโดยนัยที่ กล่าวมานี้ นี้เป็นกุญแจอย่างพิสดารใส่สังฆารามนั้น นี้เป็นกุญแจอย่างพิสดารในสังฆ์ทั้งหลาย ตามแห่งบทนีในพระอภิธรรมที่ผ่านมาก่อน [ขั้นวิภาคอีกหนึ่ง] [แจกขันธ์ โดยกลายเป็นดันตามนัยพระสูตร] ก็แสนนี้ทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคเจ้า (ทรงจํานน) ให้ ๑. มหาภิญญาอธิบายว่า เพราะการเว้นของพระอรหันต์ทั้งหลาย สำเร็จด้วยสมุจเฉน-วิริยะแล้ว วิริยะในภิญญาจิต จึงไม่มี ๒. เดสี่ นี้ก็รูปเดียวกัน แต่ ในตอนก่อน (เชงรร ๑ หน้า ๔๘)