ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- วิชาชีววิทยาแนว ปลาย ค ศ ตอนที่ ๑ หน้า ที่ 354
ครูปฏิตน่านั่นและ เมื่อใด (มัน) ยินดีปราบดันที่มาสูงล่องลอย
ด้วยอำนาจความพอใจทางถามเป็นไป เมื่อมัน (มัน) ก็ได้ชื่อว่า
เป็นกามัตหา เมื่อใดมันขึ้นไปกับสัทธิวิธี อันเป็นไปโดยเห็น
ว่า อารมณ์อันนั้นแหละเป็นของเที่ยงยึดมั่น เมื่อมันนั้นได้ชื่อว่า
เป็นกามัตหา ด้วยว่า ราคา ที่สรรค์กับสัทธิวิธี ท่านเรียกว่า
ภวัตถหา ส่วนว่ามือใดมันเป็นไปกับอุดมภาควิธี อันเป็นไปโดย
เห็นว่า อารมณ์อันนั้นแหล่ะจะขาดสูญไป เมื่อมันนั้นก็ได้ชื่อว่าเป็น
วิวัตถหา ด้วยว่าวาระที่สลดกับอุดมภาควิธี ท่านเรียกว่าวิววัตถัน
แต่เป็นต้นที่เหลือมีสัทธิวิธีเป็นต้น กันนี้ เพระา
เหตุนั้น มันจึงเป็นกามิติ ๑๘ มันเป็นไปในรูปปรามมะเป็นต้นที่เป็น
ภายใน ๑๙ ที่เป็นภายนอก ๑๙ เพราะฉะนั้นมันจึงเป็นกามาติ ๑๘
โดยประกาศดังนี้ มันเป็นอดิ ๑๖ เป็นอนาคต ๑๖ เป็นปัจจุบัน ๖
ดังนั้นมันจึงเป็นกามาติ ๑๙ ต้นหาเหล่านั้นบัดทิตพึงตรัสว่า เมื่อ
ย่อมันเข้าอีก มันก็จึงเป็นกามาติ ๖ ด้วยอำนาจแห่งอารมณ์เป็นต้น
หรือเป็นกามาติ ๑ โดยเป็นประเภทกามาติเป็นอาทิตย์ท่านนั้นเอง
ก็เพราะว่าตัวทั้งหลายนี้ พอใจวามิอันติฉันด้วยอำนาจ
อารมณ์มีรูปเป็นต้น จึ่งทำสักการ (รางวัล) ใหญ่แก่จิตการ (ช่าง
เขียน) คนธรรพ์ (นักดนตรีและบันร้อง) คันธิ (ช่างปรุงเครื่องหอม)
สุข (พ่อครัว) ต้นตวยา (ช่างทอง) และ ราษฎวิทยาแพทย์
(แพทย์ผู้แต่งตามตำรับราษฎนาวา) เป็นอาทิ ซึ่งเป็นผู้ให้ความรวม</s>