วิชาธรรมวารแปล ภาค ๑ ตอน ๑ : หน้า 65/405

ประโยค - วิชาธรรมวารแปล ภาค ๑ ตอน ๑ หน้าที่ 64 วรชนะของกามวรรณะสัตว์ทั้งหลาย วิบากวิญญาณนี้นั้น เป็นจิตควร แก่วามเป็นไปในอามรรุของวัฏสงสาร ในที่สุดแห่งวานะ (แต่) เพราะ มันทำอารมณ์ของชนะนั้นให้เป็นอารมณ์เป็นไป (อีก) จึงเรียกว่า ตรามมนะ (มีอารมณ์ของชนะนั้นเป็นอารมณ์) ความเป็นไปแห่งวิภาววิญญาณ ๑๑ ดวง ด้วยอ่านอาญาแห่งตารม- มนะ พึงทราบดังกล่าวมาแล้ว [๔๕ ดูthat] ก็แล ในที่สุดแห่งตารมมนะ ก็กรั้นคนเองเป็นไปอีก ครั้ง วิวรรคขาด วิธีวิญญาณทั้งหลายมือซะนะเป็นต้น ก็เป็นไปเอง จิตสนคณะมีปัจจัยอั้นได้แล้วอย่างนี้ ย่อมเป็นไปแล้ว ๆ เล่า ๆ ด้วยอาญาแห่งจิตนิยม คือ ควชนะยอดเป็นลำดับแห่งวัฏ วิญญาณ กิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิรมีการเห็น (รูป) เป็นต้น ย่อมมีในลำดับแห่งอาชนะ ดังนี้ อาทิอุ้นนเอง จนกว่าวิ่งนจะจะจะจะรวย ๆ ในวงหนึ่ง วิวรรคคิดวงใดเป็นวงสุดท้ายเพื่อน วิวรรคคิดวงนั้นท่านเรียกว่า จุติ เพราะเคลื่อนจากกุพนั่น เพราะฉะนั้น แม้วิจิตนั่นก็มี ๑๔ ดวง เหมือนกัน (กับปฏิสันนและวัฏจิต) คามเป็นไปแห่งวิภาววิญญาณ ๑๔ ดวง ด้วยอาญาแห่งจุติ พึง ทราบดังกล่าวมาแล้วนี้ ๑. มหฤกษาธิษฐานว่า ชนะที่ว่านี้ หมายเณอาณาจักรชนะเท่านั้น เพราะว่าบิกา วิญญาณที่ติดตามชนะไป (อันจะเป็นตารมมนะ) นั้นก็เกิดแต่กรรมซึ่งมีต้นเหตุเป็นเทว- จึงไม่คิดตามมิคาดชนะ และอนุตตรชนะ เพราะชนะทั้งสองนั้นใช้ผนกจันของ ตน