ข้อความต้นฉบับในหน้า
ทรายอาทิตย์ - วิถีธรรมณรณแกลล์ ๓ ตอน ๑ - หน้าที่ 387
【คาถาสังเขปอาาร ๒๐】
เหตุในกาลล่วงแล้ว ๕ ผลในกาลบัดนี้ ๕ เหตุในกาลบัดนี้ ๕ ผลในกาลต่อไป ๕
[ขยายความ]
[อดีตเหตุ ๕]
ในสี่อันนั้น ข้อว่า “เหตุในกาลล่วงแล้ว ๕” ขยายความว่า
ชั้นแรก (อดีตเหตุนี้) ก็กล่าวธรรม ๒ ประการคือวิชาสัทกับ
สงฆ์นี้เท่านั้น แต่เพราะคนไม่รู้ยอดทะยาน คนทะยานยอด
ถ่อยอ่อนมัน เพราะความถ่อยอ่อนของเขาเป็นปัจจัย ภพมีกิขี้น เพราะ
ฉะนั้น แม้ต้นหญาปาทานและภพ ก็ยังถูกบามเข้าๆ เขาดู่นพระ-
ธรรมสนามตรีสุร กล่าวว่าไวว่า "ความหลงในบุรกรรมภาพเป็น
อวิชชา เจตนานประมวลไว้ในบุรกรรมภาพ" เป็นสงฆาร ความใคร่
ในบุรกรรมภาพเป็นต้นหา ความข้องแวะในบุรกรรมภาพเป็นอุปทาน
เจตนาในบุรกรรมภาพเป็นภาพ ธรรม ๕ ประการกล่าวไว้ ใน
บุรกรรมภาพ ย่อมเป็นปัจจัยแห่งปฏิสุขในบุรกรรมภาพนั่น"
อรรถ (แหล่งนี้นั้น) พังทราบดังว่า ในบทเหล่านั้น บทว่า
“ในบุรกรรมภาพ” คือในบุรกรรมภาพที่มีมาก่อน หมายความว่า ใน
๑. อภิมาณดลสกด๕
๒. อายุขณะ หรืออายุหนุ่ม ท่านแปลกันหลายหน but that a
แต่ที่นี่มหาอภิมาณกวัลวไว่า สงบปฏนกัถาอวิชชาท
จึงเปิดบทนาว่า ประมวลไว้ ถ้าแปลก็หนนี้ว่า ตรงเตรียมไว้ ตกแต่งไว้
(อภิษฎชรน) ก็จะเข้ากับส่งสารได้สนิท
๓. ข.ป. ๑๓/๕